Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2004 r., sygn. FSK 216/04
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kabat, Sędziowie NSA Adam Bącal, Antoni Hanusz (spr.), Protokolant Dorota Lato, po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Agnieszki Ś. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z dnia 9 grudnia 2003 r. sygn. akt I SA/Ka 2206/02 w sprawie ze skargi Agnieszki Ś. na decyzję Izby Skarbowej w K. Ośrodek Zamiejscowy w C. z dnia 1 sierpnia 2002 r. (...) w przedmiocie wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych 1/ oddala skargę kasacyjną 2/ zasądza od Agnieszki Ś. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 7.200 (siedem tysięcy dwieście) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
1. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach wyrokiem z dnia 9.12.2003 r. I SA/Ka 2206/02 oddalił skargę Agnieszki Ś. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 1.08.2002 r. ustalającej wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r., Izba Skarbowa powyższą decyzją utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w M. z dnia 9.05.2002 r. ustalającej Agnieszce Ś. zobowiązanie w podatku dochodowym od dochodu nie znajdującego pokrycia ujawnionych źródłach przychodu. Podatkowy organ odwoławczy stwierdził, iż wartość dowodowa informacji przedstawionych przez stronę postępowania uzależniona jest głównie od tego na ile są one prawdopodobne. Natomiast wymogom tym wyjaśnienie strony nie odpowiadały, zwłaszcza iż Ministerstwo Finansów nie prowadzi obsługi obligacji Skarbu Państwa emitowanych przed II wojną światową, bowiem odstąpiono od realizacji zobowiązań wynikających z papierów wartościowych, a w szczególności obligacji. Tymczasem Agnieszka Ś. wskazała na nie jako na źródło dochodu służącego pokryciu poniesionych wydatków związanych z zakupem samochodu osobowego marki Audi 4,2 Quatro. Izba Skarbowa nie uznała więc umowy kupna- sprzedaży Obligacji Skarbu Państwa Rzeczypospolitej Polskiej 3% Państwowej Renty Ziemskiej z dnia 1 czerwca 1936 r., jako dowodu potwierdzającego posiadanie dochodu przez skarżącą. W konsekwencji należało, jej zdaniem, wydać decyzję na podstawie art. 20 ust. 1 i 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26.07.1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ bowiem spełnione zostały przesłanki zastosowania tych przepisów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
