Wyrok NSA z dnia 19 stycznia 2000 r., sygn. I SA/Wr 1726/98
Spółka nie uruchomiła żadnej z działalności mieszczących się w zakresie działalności ujętym w akcie notarialnym założenia spółki. Jednakże najem /dzierżawa/ nieruchomości świadczony na rzecz innego podmiotu stanowi o wykonywaniu działalności w postaci usług, objętych obowiązkiem podatkowym w podatku VAT.
UZASADNIENIE
Zaskarżoną do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzją z dnia 23 czerwca 1998 r. Izba Skarbowa uchyliła w całości decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej z dnia 19 grudnia 1997 r., którą określono Przedsiębiorstwu Handlowo-Usługowemu "A." SA zobowiązanie w podatku od towarów i usług za kolejne miesiące od stycznia do sierpnia 1997 r. w wysokości 535 złotych każdy z nich oraz ustalono dodatkowe zobowiązanie w tym podatku w kwocie 160 złotych za każdy z miesięcy.
Po przeprowadzeniu kontroli we wskazanej Spółce organ I instancji ustalił, że Spółka od 15 października 1993 r. udostępniała nieodpłatnie na rzecz PSS w L. nieruchomość położoną w L. Udostępnienie nieruchomości stanowi nieodpłatne świadczenie usług, sklasyfikowane w Klasyfikacji Wyrobów i Usług obowiązującej w r. 1997 w podkategorii 70-20-12 jako "usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym". Świadczenie takich usług winno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług, zgodnie z przepisem art. 2 ust. 3 pkt 5 i art. 13 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, według stawki 22 procent wynikającej z art. 18 ust. 1 tej ustawy. Organ I instancji ustalił wartość przychodu jako iloczyn powierzchni użytkowej obiektu /486,40 m2/ i stawki miesięcznej czynszu za 1 m2 powierzchni w kwocie 5 złotych, stosowanej przez ADM w L. dla magazynu części rowerowych. Od wyliczonej kwoty czynszu miesięcznego organ I instancji ustalił podatek należny VAT. Izba Skarbowa natomiast wskazała na bezsporność ustalenia, że Spółka "A." nabyła z dniem 15 października 1993 r. własność przedmiotowej w sprawie nieruchomości, którą wniosła jako aport rzeczowy do kapitału Spółki Gmina L. Umowa użyczenia zawarta z PSS /akcjonariuszem Spółki/ nosi datę 1 października 1993 r., a więc przed nabyciem przez Spółkę tytułu własności. Tak data umowy jak i wartość nieruchomości w niej podana stwarza uzasadnione podstawy do zakwestionowania wiarygodności umowy. Niezależnie od tego PSS, przed zawarciem umowy posiadała przedmiotową nieruchomość w odpłatnym zarządzie na mocy decyzji administracyjnej z dnia 2 października 1989 r., na okres 5 lat. Stąd też umowa użyczenia przy braku protokołu przekazania nieruchomości, przedstawia się jako dokument sporządzony dla potrzeb kontroli Inspektora Kontroli Skarbowej. Niezależnie od tego umowa nie została podpisana przez osoby upoważnione ze strony Spółki. Ponadto Spółka "A." przed zawarciem przedmiotowej umowy nie podjęła działalności gospodarczej, planowanej w bardzo szerokim zakresie. Gmina L. zaś zbyła swoje akcje w dniu 28 czerwca 1996 r. na rzecz PSS. Organ odwoławczy w uwzględnieniu okoliczności sprawy podzielił stanowisko organu I instancji, że nie doszło do użyczenia nieruchomości, lecz nieodpłatnego świadczenia usług wynajmu, co musiało skutkować ustaleniem wysokości czynszu miesięcznego zgodnie z art. 15 ust. 3 powołanej ustawy o podatku od towarów i usług.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
