Uchwała składu 5 sędziów NSA z dnia 23 października 2000 r., sygn. OPK 12/00
1. Stwierdzenie nieważności decyzji organu drugiej instancji uzasadnia ponowne rozpatrzenie odwołania.
2. Wydanie ostatecznej decyzji o odszkodowaniu za grunt, w związku z wydaniem decyzji zawierającej odmowę przyznania poprzednim właścicielom prawa do gruntu w trybie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ nie stanowi przeszkody stwierdzenia nieważności tej ostatniej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Włodzimierza Skoniecznego, prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie z wniosku Anny B.-M. i Bogusława D. o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 29 czerwca 1977 r. (...) w przedmiocie odmowy przyznania prawa własności czasowej do gruntu, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym pytań prawnych pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W., zgłoszonych na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, o następującym brzmieniu:
1/ czy stwierdzenie nieważności decyzji drugoinstancyjnej /organu odwoławczego/ odnawia postępowanie odwoławcze?
2/ czy przyznanie decyzją ostateczną odszkodowania za grunt warszawski - w związku z wydaniem decyzji negatywnie rozstrzygającej wniosek złożony w trybie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ - dopuszcza stwierdzenie nieważności tej decyzji negatywnej/?
podjął następującą uchwałę:
UZASADNIENIE
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. przedstawiło Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w trybie art. 22 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./ przytoczone w sentencji uchwały pytania prawne, w następującym stanie faktycznym sprawy.
Poprzedni współwłaściciele nieruchomości o powierzchni 455 m2, położonej w W. przy ul. Z. 47 /poprzednio 21/, w dniu 12 czerwca 1949 r. wystąpili w trybie art. 7 dekretu z dnia 26 października 1995 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ z wnioskiem o przyznanie im prawa własności czasowej. Decyzją z dnia 4 stycznia 1977 r. Naczelnik Dzielnicy W.-W. odmówił przyznania własności czasowej do gruntu i jednocześnie stwierdził przejęcie na własność Państwa wszystkich budynków znajdujących się na tym gruncie, gdyż nieruchomość miała być zajęta pod magistralę sieci cieplnej. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 29 czerwca 1997 r. Decyzją z dnia 10 lutego 1977 r. Naczelnik Dzielnicy W.-W. pozostawił bez rozpoznania wniosek poprzednich właścicieli o przyznanie odszkodowania, podając w uzasadnieniu, że nie ma tu zastosowania art. 53 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 1957 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/, bo nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym o 19-tu izbach, a wskazane w art. 9 dekretu przepisy o odszkodowaniu nie zostały wydane. Po tej dacie, tj. 10 lutego 1977 r., były wydawane jeszcze różne rozstrzygnięcia dotyczące odszkodowania. Wreszcie decyzją z dnia 28 listopada 1996 r. Kierownik Urzędu Rejonowego ustalił na rzecz poprzednich właścicieli Anny B.-M. i Bogusława D. odszkodowanie 29.690 zł za grunt ze stwierdzeniem, że nie przysługuje odszkodowanie za budynek. Wojewoda W. decyzją z dnia 28 marca 1997 r. utrzymał w mocy decyzję z dnia 28 listopada 1996 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
