Wyrok NSA z dnia 24 października 1997 r., sygn. I SA/Wr 59/97
1. Na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ zdarzeń gospodarczych nie domniemywa się; konieczne jest ich wykazanie.
2. Fakt wystawienia przez podmiot gospodarczy weksla dopóty nie ma istotnego znaczenia dla celów podatku dochodowego, dopóki nie zostanie wykazane, że wystawienie tego papieru wartościowego nastąpiło w związku z nastąpieniem między stronami konkretnego zdarzenia gospodarczego, którego treść uzasadniała wystawienie weksla.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę (...) spółki z o.o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 10 grudnia 1996 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za rok 1993.
UZASADNIENIE
W związku z kontrolą przeprowadzoną w "S.D." spółce z o.o. w W. /po zmianie uchwałą Zgromadzenia Wspólników z dnia 18 grudnia 1995 r. obecna nazwa "L.P." spółka z o.o. w W./ przez Urząd Kontroli Skarbowej spółka wniosła żądanie skierowania sprawy na drogę postępowania podatkowego.
Drugi Urząd Skarbowy w W. - (...), po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, decyzją z dnia 28 maja 1996 r. /nr OP/824/ 51/96/ określił zobowiązanie spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 1993 w wysokości 241 051,20 zł /po denominacji/ zamiast zeznanej przez spółkę straty. Przyczyną dodatkowego przypisu podatku był między innymi fakt zakwestionowania przez organ odpisów amortyzacyjnych w wysokości 1.833.335.000 zł /przed denominacją/, związanych z nieodpłatnym otrzymaniem od spółki "A." wydzielonego zakładu tej spółki, a także w związku z uznaniem części wartości tego zakładu jako przychodu spółki "S.D.". Jednocześnie organ instancji ustalił, że spółka "S.D." uzyskała od spółki "A." weksel własny z dnia 6 stycznia 1993 r. opiewający na 10 000 000 000 zł /przed denominacją/ z terminem płatności w dniu 30 stycznia 1993 r. W tym samym terminie strony zawarły porozumienie wekslowe, z którego wynikało, że spółka "S.D." przejmuje na własność wydzielony zakład spółki "A.", co wyraża się jednym udziałem w spółce "A.". Z treści tego porozumienia wynika także, że transakcja przekazania wyodrębnionego zakładu stanowiła spłatę zobowiązania wynikającego z wymienionego weksla. Natomiast w dniu 1 lutego 1993 r. strony porozumienia sporządziły aneks, z którego wynika, że spółka "A." świadczyć będzie drugiej stronie doradztwo ekonomiczno-marketingowe w ciągu najbliższych dwóch lat, którego wartość firma "S.D." rozliczać będzie etapami z wartości zobowiązania wekslowego, a wpływ doradztwa na rozwój spółki "S.D." podlegać będzie ocenie stron w lutym 1995 r.; ewentualne różnice wartości działań firmy "A." strony rozliczą w odrębnym porozumieniu. Spółka "S.D." wprowadziła do ksiąg rachunkowych wartość przejętego wyodrębnionego zakładu jako składnika niematerialnego prawnego w wysokości 10 miliardów zł od tej wartości dokonywała odpisów amortyzacyjnych. W tym stanie rzeczy Urząd Skarbowy uznał, że nie powstał żaden stosunek prawny, którego zabezpieczeniem był weksel wystawiony przez spółkę "A.". Ponadto spółka faktycznie wprowadziła do ksiąg ten składnik majątkowy, co miało wpływ na zaniżenie zobowiązania w podatku dochodowym. Skoro jednak nie było stosunku prawnego, z którego wynikałaby wierzytelność spółki o wartości 10 miliardów złotych, otrzymany wyodrębniony zakład stanowił bezpłatne przysporzenie, a tym samym na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ powinien powiększyć przychód spółki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
