Wyrok NSA z dnia 31 marca 1989 r., sygn. IV SA 20/89
1. Jeżeli ze skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, iż skarżący żąda wydania mu pozwolenia na budowę, to uwzględnienie skargi w trybie art. 200 par. 2 Kpa polega na wydaniu takiego pozwolenia; uchylenie zaskarżonych decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia nie może być potraktowane jako uznanie skargi w całości za słuszną i jej zmianę.
Takie pozorne uwzględnienie skargi skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego rażąco narusza prawo obywatela do poddania kontroli ze strony tego sądu decyzji, którą uważa za niezgodną z prawem.
2. Przy prawidłowym stosowaniu przepisów kpa nigdy nie może zajść sytuacja, w której jako podstawę stanowiłyby równocześnie przepisy art. 138 par. 2 i art. 154 par. 1 Kpa.
3. Sam fakt niedokonania - przewidzianej w art. 34 ustawy o planowaniu przestrzennym - oceny aktualności planu i jego zmiany nie powoduje utraty jego mocy obowiązującej; jednak postanowienia planu nie zaktualizowanego w terminach określonych w ustawie, nie mogą być interpretowane na niekorzyść właścicieli gruntów, zwłaszcza gdy ich zamierzenia nie naruszają podstawowych elementów planu.
uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego.
UZASADNIENIE
Główny Architekt Wojewódzki w W., po rozpatrzeniu odwołania Mariana M. na decyzję Naczelnika Miasta C. z dnia 27 września 1988 r. Nr UAiNB-8331-159/88 odmawiającej wydania pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce Nr 620 w C., odwołania nie uwzględnił i decyzją z dnia 11 listopada 1988 nr ABU-VIII-8381/5/88 decyzję Naczelnika Miasta C. utrzymał w mocy. W uzasadnieniu swej decyzji Główny Architekt Wojewódzki wyjaśnił, że działka Nr 620 w C. przy ul. K. 43 zgodnie z ogólnym planem zagospodarowania przestrzennego miasta C., zatwierdzonego uchwałą WRN w W. z dnia 30 września 1982 r. /Dz.Urz. WRN nr 3 poz. 26/ leży na terenie oznaczonym symbolem ZP i przewidzianym jako zieleń parkowa, bez prawa rozbudowy istniejących obiektów, przy czym część działki jest przeznaczona "na poszerzenie ul. K. - droga ruchu wolnego klasy V, szerokość w liniach rozgraniczających 15 m, chodniki obustronne z zielenią wysoką". Skoro więc plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie działki, naczelnik Miasta C. obowiązany był odmówić wydania pozwolenia na budowę domu mieszkalnego, a organ odwoławczy utrzymać jego decyzję w mocy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
