Wyrok NSA z dnia 4 maja 1988 r., sygn. III SA 1466/87
1. Nie jest dopuszczalne sprostowanie decyzji /art. 113 par. 1 Kpa/, które prowadziłoby do ponownego rozstrzygnięcia sprawy, odmiennego od pierwotnego.
2. Przedmiotem sprostowania nie mogą być mylne ustalenia faktyczne organu administracji lub mylne zastosowanie przepisu prawnego.
3. Wydane w trybie art. 113 Kpa postanowienie o sprostowaniu decyzji, będące reakcją organu I instancji na odwołanie strony, nie noszące jednak cech sprostowania, potraktowane natomiast przez organ jako "integralna część zaskarżonej decyzji", uzasadnia stwierdzenie nieważności decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny.
stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji w przedmiocie wyłączenia z zastosowania karty podatkowej.
UZASADNIENIE
Tadeusz S. prowadził w 1987 r. działalność w zakresie murarstwa, malarstwa i tapicerstwa oraz dekarstwa na podstawie zezwolenia na wykonywanie rzemiosła i był opodatkowany w formie karty podatkowej. Jak wynika z akt sprawy, Tadeusz S. zatrudniał 2 pracowników najemnych, a w dniu 2 czerwca 1987 r. zwrócił się do Naczelnika Gminy w B. o okresowe /od 1 lipca 1987 do 30 września 1987 r./ zatrudnienie dwóch dodatkowych pracowników. Po uzyskaniu takiej zgody pismem z dnia 2 lipca 1987 r. powiadomił Urząd Skarbowy w P., że od dnia 2 lipca 1987 r. będzie okresowo zatrudniać dwóch dodatkowych pracowników. Urząd Skarbowy w Płocku decyzją z dnia 15 sierpnia 1987 r. wyłączył Tadeusza S. z zastosowania karty podatkowej w 1987 r. z powodu przekroczenia stanu zatrudnienia okresowego w tabeli I przez zatrudnienie od dnia 2 lipca 1987 r. trzech pracowników. W uzasadnieniu podano ponadto, że ze względu na to, że podatnik do dnia 12 sierpnia 1987 r. nie zgłosił obowiązku podatkowego w formie ryczałtu ewidencjonowanego, w związku z tym został wyłączony z karty podatkowej na zasady ogólne. Od decyzji tej odwołanie wniósł Tadeusz S. wnosząc o przywrócenie mu karty podatkowej, gdyż legalnie uzyskał zgodę na zatrudnienie dwóch dodatkowych pracowników. Przekroczenie, o którym mowa w decyzji, zaistniało w wyniku błędnej informacji o możliwościach zatrudnienia dodatkowych pracowników, a nikt mu nie wyjaśnił różnicy między zezwoleniem na prowadzenie rzemiosła, a potwierdzeniem prowadzenia rzemiosła. Uczynił to dopiero Urząd Skarbowy przy okazji wyłączenia z karty podatkowej. Odwołujący zarzucił ponadto, że wszystko zostało zgłoszone w Urzędzie Skarbowym, a został potraktowany, jakby Urząd przyłapał go na niezgłoszeniu pracowników i chęci obejścia przepisów. Po wniesieniu odwołania Urząd Skarbowy w P. postanowieniem z dnia 8 września 1987 r., działając na podstawie art. 113 par. 1 Kpa sprostował z urzędu "oczywistą omyłkę" w decyzji z dnia 15 sierpnia 1987 r. w ten sposób, że w osnowie decyzji wyrazy "z zastosowania karty podatkowej z tytułu wykonywania rzemiosła za rok 1987" zastąpił wyrazami "z zastosowania karty podatkowej z tytułu wykonywania rzemiosła za rok 1987 od dnia 1 lipca". W uzasadnieniu postanowienia podano, że Tadeusz S. z dniem 2 lipca 1987 r. zatrudniał 3 pracowników i przekroczył stan zatrudnienia, tracąc warunki do opłacania karty podatkowej. Izba Skarbowa w P decyzją z dnia 30 października 1987 r. Nr IPO-822/153/87 utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy łącznie z postanowieniem z dnia 8 września 1987 r., gdyż, jak to podano, postanowienie to stanowi integralną część z zaskarżoną decyzją. W uzasadnieniu decyzji ponadto podano, że wyjaśnienie podatnika, że nie był świadom, ilu może zatrudniać pracowników, jest bezzasadne, gdyż doręczona podatnikowi decyzja w sprawie ustalenia wysokości karty podatkowej na 1987 rok podaje przepisy, na podstawie których przyznano mu prawo opłacania podatków obrotowego i dochodowego w formie karty podatkowej oraz pouczenia, z którym Tadeusz S. powinien się zapoznać i ściśle przestrzegać warunków w decyzji zawartych; aby korzystać z tej formy opodatkowania. Nie stanowi też podstawy do uchylenia decyzji zarzut o mylnym poinformowaniu przez Naczelnika Gminy B., gdyż decyzja w sprawie karty podatkowej wydana została przez Urząd Skarbowy i tylko ten Urząd był właściwy do udzielenia w sprawie wiążących informacji. Decyzję organu odwoławczego zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Tadeusz S. wnosząc o jej uchylenie wraz z utrzymaną w mocy decyzją organu I instancji z przyczyn podanych w odwołaniu. Dodatkowo skarżący zarzucił, że urząd jest urzędem niezależnie od tego, czy jest Gminny, czy Skarbowy, jeżeli rozstrzyga sprawę obywatela i powinien wiedzieć, jakie ma kompetencje. Konsekwencji wadliwego działania urzędów nie powinien ponosić obywatel i podatnik. Skarżący wyjaśnił także, że po zawiadomieniu przez Urząd Skarbowy o wyłączeniu z karty podatkowej natychmiast zwolnił pracowników - w sumie pracownicy ci przepracowali 10 dni, odliczając dni wolne. Zdaniem skarżącego w jego sytuacji "w miarę ludzkie" byłoby ukaranie jednorazowe lub wyłączenie z karty za jeden miesiąc.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
