Jak rozliczyć rekompensatę za dochodzenie zapłaty należności w księgach dłużnika i wierzyciela

1. Kiedy wierzyciel może żądać od dłużnika rekompensaty za koszty ponoszone w związku z dochodzeniem zapłaty należności?

Z ustawy z 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (zwanej dalej: ustawą o terminach zapłaty), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., wynika (art. 10), że wierzycielowi, który po spełnieniu swojego świadczenia nie otrzymał od dłużnika zapłaty w określonym umownie terminie, przysługuje:

● rekompensata za koszty odzyskiwania należności o równowartości 40 euro (art. 10 ust. 1 ustawy o terminach zapłaty) lub

● zwrot, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających równowartość 40 euro - w przypadku gdy faktycznie poniesione koszty odzyskiwania należności przekraczają 40 euro (art. 10 ust. 2 ustawy o terminach zapłaty).

Rekompensata za koszty odzyskiwania należności, o której mowa w art. 10 ust. 1 ww. ustawy, stanowi równowartość kwoty 40 euro przeliczonej na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne. Wartość tej rekompensaty ma charakter ryczałtu, co oznacza, że prawo wierzyciela do dochodzenia zapłaty tej kwoty nie jest zależne od rzeczywistych kosztów dochodzenia należności. Bez względu na to, czy wierzyciel wydał np. 1 zł czy 120 zł na dochodzenie zapłaty należności przez dłużnika, to kwota, której zapłaty może on żądać od kontrahenta, stanowi równowartość 40 euro. Jest to rekompensata za koszty podejmowanych przez wierzyciela własnych działań na rzecz odzyskiwania należności.