Jak rozliczyć w pkpir umowę faktoringu

PROBLEM

RADA

W praktyce podatkowej istnieje kilka koncepcji opodatkowania podatkiem dochodowym umowy faktoringu. Organy podatkowe opowiadają się za koncepcją, zgodnie z którą przedsiębiorca (faktorant):

● nie musi wykazywać przychodu z tytułu sprzedaży wierzytelności w ramach faktoringu,

● do kosztów może zaliczyć wynagrodzenie zapłacone bankowi (faktorowi) za usługę faktoringu.

Przy tej koncepcji przedsiębiorca ujmuje w kolumnie 7 pkpir przychód należny z tytułu dostawy towarów czy usług. Nie ujmuje natomiast w pkpir przychodu z tytułu sprzedaży tej należności faktorowi. Wynagrodzenie należne faktorowi przedsiębiorca ujmuje w kolumnie 13 pkpir.

Szczegóły - w uzasadnieniu.

UZASADNIENIE

Faktoring polega - w pewnym uproszczeniu - na nabywaniu przez wyspecjalizowane instytucje (przede wszystkim banki) wierzytelności od przedsiębiorców przed terminem ich zapłaty. Dzięki temu przedsiębiorca ma zagwarantowany wpływ środków pieniężnych z tytułu dostaw towarów i usług, i to w terminie wcześniejszym, niż przewiduje to umowa dostawy. W większości przypadków faktoring dotyczy wierzytelności krótkoterminowych. Umowa faktoringu jest zaliczana do tzw. umów nienazwanych (tzn. nieuregulowanych w przepisach). Swoim charakterem przypomina umowę cesji (sprzedaży) wierzytelności i umowę zlecenia. Przy jej zawarciu znajdują zastosowanie również ogólne przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące zasad zawierania i wykonywania umów cywilnoprawnych.