Co nowelizacja Ordynacji podatkowej zmieniła w zaświadczeniach

Coraz popularniejsze są zaświadczenia o wysokości zaległości podatkowych podatnika wydawane przez organy podatkowe na żądanie innych podmiotów niż on sam. O takie zaświadczenie może wystąpić np. bank. Zazwyczaj to przedsiębiorca, starając się o kredyt, przedstawia zaświadczenie o istnieniu zobowiązań podatkowych (lub ich braku). Bank może jednak samodzielnie wystąpić o nie. Dzieje się tak w praktyce już po udzieleniu kredytu. Jest to związane z zapisami w umowach kredytowych, że powstanie zaległości podatkowych wymaga ustanowienia dodatkowych zabezpieczeń, a nawet może być podstawą wypowiedzenia umowy kredytowej. Oprócz banków uprawnionymi do otrzymania zaświadczenia za zgodą podatnika o wysokości zaległości podatkowych są np. kontrahenci podatnika prowadzący działalność. Jest to oczywisty przywilej z uwagi na możliwość np. fałszowania faktur w podatku VAT. Zawsze dla wydania tego typu zaświadczeń potrzebna jest zgoda podatnika. Wyjątkiem są tu zaświadczenia wydawane dla małżonka. Zgoda podatnika nie jest wymagana, jeżeli z żądaniem wydania takiego zaświadczenia występuje małżonek podatnika pozostający z nim we wspólności majątkowej. Po nowelizacji Ordynacji podatkowej rozstrzygnięto, będący często przedmiotem sporu z organami podatkowymi, problem, jak wykazać przed urzędem fakt pozostawania we wspólności majątkowej. Obecnie nie są potrzebne żadne dokumenty pochodzące z sądu czy też pisma potwierdzone notarialnie. Wystarczy, że małżonek podatnika złoży oświadczenie o pozostawaniu z podatnikiem we wspólności majątkowej. W oświadczeniu tym musi być zawarte stwierdzenie, iż małżonek ma świadomość, że dotyczy go rygor odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Wzór oświadczenia opracuje Minister Finansów, uwzględniając dane identyfikujące małżonków.