Wyrok NSA z dnia 16 października 2025 r., sygn. I GSK 1177/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Beata Sobocha-Holc sędzia NSA Henryk Wach sędzia NSA Joanna Wegner (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 października 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 kwietnia 2024 r. sygn. akt III SA/Gd 52/24 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Dyrektora Pomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Gdyni z dnia 27 listopada 2023 r. nr 9011-2023-002233 w przedmiocie płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z 17 kwietnia 2024 r., sygn. akt III SA/Gd 52/24 oddalił skargę M. B. na decyzję Dyrektora Pomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Gdyni z 27 listopada 2023 r. w przedmiocie płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej.
Od powyżej wskazanego wyroku Sądu pierwszej instancji skarżący wniósł skargę kasacyjną, zaskarżając wyrok w całości zarzucając naruszenie przepisów postępowania polegające na niezastosowaniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.) – dalej "p.p.s.a." w związku z art. 145 § 1 pkt 5 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r., poz. 775 ze zm.) - dalej jako "k.p.a.", poprzez nieuwzględnienie skargi w sytuacji, w której decyzja organu wydana została z naruszeniem art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., niewłaściwym zastosowaniu art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., poprzez niezasadne oddalenie skargi w sytuacji, w której decyzja organu wydana została z naruszeniem art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. i niezastosowaniu art. 134 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 135 p.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., w związku z § 2 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 18 marca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Działanie rolno – środowiskowo – klimatyczne" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 - 2020 (Dz. U. z 2015 r., poz. 415 ze zm.) - zwanego dalej "rozporządzeniem RŚK" oraz § 4 ust. 1 pkt 4) lit, i) oraz ust. 2 pkt 5) rozporządzenia RŚK w związku z pkt IV, ust. 9 pkt 2) załącznika do rozporządzenia RŚK nr 2 w związku z § 5 ust 1 pkt 1), § 11 ust. 4 oraz § 15 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 i 3 rozporządzenia RŚK, lit. b) oraz w związku z art. 32 ust. 2 lit a oraz ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z 17 grudnia 2013 roku ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.U.L.347.2013 ze zm.) - zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1307/2013", a także art. 5 ust. 2 lit. b i ust. 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 640/2014 z 11 marca 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz warunków odmowy lub wycofania płatności oraz do kar administracyjnych mających zastosowanie do płatności bezpośrednich, wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz.Urz.UE.L.181.2014) - zwanego dalej "rozporządzeniem nr 640/2014" - w związku z art. 13 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2022/1172 z dnia 4 maja 2022 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2116 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli we wspólnej polityce rolnej oraz stosowania i obliczania wysokości kar administracyjnych w związku z warunkowością (Dz.U.L.183.2022), poprzez to, że Sąd pierwszej instancji nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - nie wyszedł poza ich granice, mimo że w przedmiotowej sprawie powinien był to uczynić. Kolejne zarzuty dotyczyły naruszenia § 2 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia RŚK oraz § 4 ust, 1 pkt 4) lit, i) oraz ust. 2 pkt 5) rozporządzenia RŚK w zw. z pkt IV. ust. 9 pkt 2) załącznika do rozporządzenia RŚK nr 2 w związku z § 5 ust. 1 pkt 1), § 11 ust. 4 oraz § 15 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 i 3 rozporządzenia RŚK, lit. b oraz w zw. z art. 32 ust. 2 lit a oraz ust. 4 rozporządzenia nr 1307/2013, a także w związku z art. 5 ust. 2 lit. b i ust. 3 rozporządzenia nr 640/2014 w związku z art. 13 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2022/1172 z 4 maja 2022 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2116 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli we wspólnej polityce rolnej oraz stosowania i obliczania wysokości kar administracyjnych w związku z warunkowością (Dz.U.L.183.2022) - poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że niezrealizowanie przez skarżącego obowiązku wynikającego z normy zrekonstruowanej z tych przepisów, a polegającego na koszeniu powierzchni działki 1030/1 w okresie pomiędzy 15 czerwca 2022 r. a 31 października 2022 r., mogło być wykazane dowodem w postaci zdjęć lotniczych wykonanych w dniu 5 maja 2022 r. i na tej podstawie uznania, że należąca do skarżącego działka nie była w roku 2022 użytkowana rolniczo i wyznaczenia dla niej nowej geometrii i wartości MKO na rok 2022, a co za tym idzie, uznaniu, że ziściła się przesłanka określona w art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
