Wyrok SN z dnia 15 października 2025 r., sygn. I PSKP 24/25
Przesłanka "uporczywości" w rozumieniu art. 94³ § 2 k.p. wymaga nasilenia złej woli ze strony sprawcy, zmierzającej do zaniżenia samooceny ofiary i wyizolowania jej z zespołu współpracowników. Sama istota długotrwałego konfliktu w środowisku pracy, w którym pracownik jest aktywną stroną - podejmuje działania obronne, dąży konsekwentnie do realizacji swoich celów, wdaje się w polemikę z oponentami - nie stanowi mobbingu, jeżeli zachowania drugiej strony konfliktu mieszczą się w granicach dopuszczalnych relacji międzyludzkich i nie są podejmowane w sposób umyślny. Kwalifikacji prawnej mobbingu dokonuje się z perspektywy "ofiary rozsądnej" w oparciu o obiektywne kryteria, co eliminuje przypadki wynikające z nadmiernej wrażliwości pracownika. Wykazanie wszystkich przesłanek mobbingu spoczywa na pracowniku dochodzącym roszczeń z art. 94³ § 3 i § 4 k.p.
Teza AI
Istota problemu
Główny problem prawny dotyczył ustalenia, czy zachowania współpracowników i przełożonych wobec powódki stanowiły mobbing w rozumieniu art. 94³ § 2 k.p., uprawniający do zasądzenia zadośćuczynienia i odszkodowania na podstawie art. 94³ § 3 i § 4 k.p. Kluczowe znaczenie miało zbadanie, czy długotrwałe sytuacje konfliktowe w środowisku pracy, w których powódka była aktywną stroną konfliktu (posiadała silną osobowość, podejmowała działania obronne, dążyła konsekwentnie do realizacji swoich celów), mogą zostać zakwalifikowane jako uporczywe i długotrwałe nękanie lub zastraszanie pracownika w rozumieniu definicji legalnej mobbingu. Problem dotyczył również prawidłowości procedowania w postępowaniu kasacyjnym, w szczególności relacji między granicami kognicji Sądu Najwyższego jako sądu prawa a zarzutami odnoszącymi się do ustaleń faktycznych i oceny dowodów.
Rozstrzygnięcie
Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną, w pełni aprobując stanowisko sądów meriti. W pierwszej kolejności Sąd wskazał na niedopuszczalność zarzutów dotyczących ustaleń faktycznych i oceny dowodów w postępowaniu kasacyjnym (art. 398³ § 3 k.p.c.) oraz związanie ustaleniami faktycznymi sądu odwoławczego (art. 398¹³ § 2 k.p.c.). Sąd uznał, że zgłoszone podstawy kasacyjne były wadliwie sformułowane – wskazane przepisy nie pozostawały ze sobą "w związku" w rozumieniu prawa procesowego, a opisy naruszeń nie odpowiadały treści powoływanych norm prawnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
