Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2024 r., sygn. I FSK 1026/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Golec, Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński (sprawozdawca), Protokolant asystent sędziego Łukasz Trzpiot, po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 24 stycznia 2024 r. sygn. akt I SA/Lu 731/23 w sprawie ze skargi Z. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 27 czerwca 2018 r., nr 0601-IOV-1.4103.239.2017.35 w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2015 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Skarga kasacyjna.
1.1. Z. sp. z o.o. sp. k. w L., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 2 kwietnia 2024 r., wniosła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 24 stycznia 2024 r., I SA/Lu 731/23. Wyrokiem tym Sąd oddalił skargę na decyzję Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 27 czerwca 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2015 r.
1.2. Wyrok Sądu pierwszej instancji zaskarżono w całości, zarzucając mu:
I. naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: p.p.s.a.) w zw. z art. 188 w zw. z art. 122 w zw. z art. 123 § 1 w zw. z art. 187 § 1, 2 i 3 w zw. z art. 121 § 1 w zw. z art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.; dalej: O.p.) W zw. z art. 190 p.p.s.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., uzasadniam ich naruszenie tym, że Sąd I instancji po ponownym rozpoznaniu wywiedzionej przez Skarżącego skargi wadliwie (i wbrew wiążącej wykładni Naczelnego Sądu Administracyjnego, którymi związany jest Sąd przy ponownym rozpoznawaniu sprawy), ocenił, że Organy podatkowe nie były obowiązane do przeprowadzenia zawnioskowanych przez Skarżącego dowodów, albowiem w ocenie Sądu wnioski dowodowe Skarżącego, w tym wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka - księgowego Spółki A.S., nie dotyczył kluczowej w sprawie kwestii ustalenia świadomości Skarżącego w postaci brania udział w oszustwie podatkowym. W ocenie Sądu przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka A.S. nie miało dla sprawy większego znaczenia, w sytuacji gdy A.S. ma wiedzę w przedmiocie:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
