Wyrok NSA z dnia 12 listopada 2024 r., sygn. I FSK 2027/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Olejnik, Sędzia NSA Mariusz Golecki, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz (sprawozdawca), Protokolant Łukasz Trzpiot, po rozpoznaniu w dniu 30 października 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 3 listopada 2022 r., sygn. akt I SA/Kr 1230/21 w sprawie ze skargi I.W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 15 lipca 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I.W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 10.800 (dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.
1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 listopada 2022 r., sygn. akt I SA/Kr 1230/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu skargi I.W. (dalej: skarżący, strona lub podatnik) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie (dalej: DIAS, organ odwoławczy) z dnia 15 lipca 2021 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2011 r., działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm., dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
1.2. Sąd pierwszej instancji uznał skargę podatnika za niezasadną, stwierdzając, że nie doszło do przedawnienia zobowiązań podatkowych za okres od stycznia do grudnia 2011 r. z uwagi na zaistnienie przesłanek z art. 70 § 6 pkt 1 oraz art. 70c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa), jak również w świetle okoliczności sprawy, skarżący dokonywał krajowych dostaw na rzecz słowackiej spółki A. (dalej: A. s.r.o. lub A.), towar ten następnie był nabywany przez ukraińskie przedsiębiorstwa K. oraz P. od polskiej spółki A.1. WSA uznał, że transport na terytorium Ukrainy był organizowany przez ukraińskich nabywców, co powodowało, że w świetle art. 7 ust. 8, art. 22 ust. 2 oraz art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm., dalej: ustawa o VAT), jako dostawy ruchome należało rozpoznać dostawy dokonane przez A.1 sp. z o.o. do ww. ukraińskich nabywców - a co za tym idzie należało uznać je za eksport w rozumieniu art. 2 ust. 8 tej ustawy. W konsekwencji powyższego Sąd zgodził się z organami podatkowymi, że dostawa realizowana przez skarżącego nie stanowiła eksportu objętego stawką 0%.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
