Wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2024 r., sygn. I FSK 647/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Elżbieta Olechniewicz (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 stycznia 2022 r., sygn. akt I SA/Po 190/21 w sprawie ze skargi I.K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 grudnia 2020 r., nr 3001-IOV-11.4103.29.2020 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od I.K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 23.736 (słownie: dwadzieścia trzy tysiące siedemset trzydzieści sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.
1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 stycznia 2022 r., sygn. akt I SA/Po 190/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi I.K. (dalej: Strona lub Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (dalej: organ drugiej instancji lub DIAS) z dnia 18 grudnia 2020 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2013 r., działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: p.p.s.a.), uchylił zaskarżoną decyzję (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
1.2. Przedstawiając stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że zdaniem organów podatkowych Skarżąca nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez M. sp. z o.o., S. sp. z o.o., Q. sp. z o.o. i K. sp. z o.o., gdyż dostawy towarów na rzecz Skarżącej nie zostały zrealizowane przez ww. podmioty. Wskazani kontrahenci faktycznie nie prowadzili działalności gospodarczej, nie nabyli towaru i nie mogli dokonać jego sprzedaży. Ich działalność sprowadzała się do prowadzenia pozornych czynności oraz wprowadzania do obiegu faktur nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń. Stwierdzono również, że Skarżąca mogła co najmniej przypuszczać, że bierze udział w transakcjach stanowiących nadużycie prawa, a jej działania dalece odbiegały od powszechnie przyjętych zasad staranności kupieckiej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
