Wyrok NSA z dnia 13 marca 2024 r., sygn. I FSK 820/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Gabriela Zalewska-Radzik (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Kamil Klatt, po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 520/19 w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 23 maja 2019 r., nr [...] UNP: [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2012 r. i 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.
1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 520/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu skargi A.P. (dalej: strona lub skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej: organ drugiej instancji lub DIAS) z dnia 23 maja 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2012 i 2013 r., działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm., dalej: p.p.s.a.), oddalił skargę (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
2. Skarga kasacyjna.
2.1. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł skarżący, zaskarżając wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:
I. przepisów prawa materialnego, tj.:
1. art. 70c w zw. z art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej: o.p.), poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, tj. błędne uznanie, że w niniejszej sprawie skarżący otrzymał zawiadomienie określone w tym przepisie, które prowadzi do zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, podczas gdy z materiału dowodowego nie wynika, aby skarżący otrzymał takie pismo, gdyż przedstawione przez organ II instancji pismo z dnia 03.12.2017 r. nie stanowiło zawiadomienia o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia, lecz wezwanie do przesłuchania w charakterze podejrzanego oraz nie było datowane na 03.12.2017 r., lecz na 03.12.2018 r. i było doręczone nie w 2017 r., lecz w 2018 r. i w konsekwencji błędne uznanie, że zobowiązania objęte zaskarżoną decyzją nie uległy przedawnieniu;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
