Wyrok SN z dnia 9 kwietnia 2025 r., sygn. II PSKP 16/24

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył dwóch kwestii: po pierwsze, ustalenia momentu czasowego, na który należy oceniać spełnienie warunku zatrudniania co najmniej 20 pracowników w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (ustawy o zwolnieniach grupowych); po drugie, określenia, czy rozwiązanie stosunku pracy za porozumieniem stron na formalny wniosek pracownika, w sytuacji gdy faktyczną przyczyną były okoliczności leżące po stronie pracodawcy związane z reorganizacją przedsiębiorstwa, może być kwalifikowane jako rozwiązanie z przyczyn niedotyczących pracownika uprawniające do odprawy.

Rozstrzygnięcie

Sąd Najwyższy potwierdził stanowisko sądów niższych instancji, że w sytuacji zaniechania przez pracodawcę obowiązków notyfikacyjnych wynikających z ustawy o zwolnieniach grupowych, limit co najmniej 20 pracowników powinien być ustalany na pierwszy dzień okresu, w którym pracodawca podejmuje działania zmierzające do ustania stosunków pracy – w tym przypadku na dzień rozpoczęcia rozmów z pracownikami. Sąd uznał również, że fakt formalnego wystąpienia przez pracownika z wnioskiem o rozwiązanie stosunku pracy nie wyklucza zakwalifikowania tego rozwiązania jako dokonanego z przyczyn niedotyczących pracownika, jeżeli przyczyny takie rzeczywiście istniały i miały decydujące znaczenie dla akceptacji przez pracodawcę oferty rozwiązania umowy. Kluczowe jest ustalenie rzeczywistych, a nie formalnych przyczyn rozwiązania stosunku pracy.