Wyrok SN z dnia 2 kwietnia 2025 r., sygn. III PSKP 1/25

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył oceny prawidłowości zastosowania przez pracodawcę kryteriów doboru pracowników do zwolnienia z przyczyn niedotyczących pracowników w związku z epidemią COVID-19. Spór koncentrował się na tym, czy samo opracowanie metodologii punktowej oceny pracowników jest wystarczające dla spełnienia wymogu obiektywności i sprawiedliwości kryteriów, czy też pracodawca zobowiązany jest wykazać, że przyznana poszczególnym pracownikom punktacja była wynikiem obiektywnej oceny opartej na rzeczywistym stanie rzeczy, a nie arbitralnej decyzji przełożonego.

Rozstrzygnięcie

Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając stanowisko sądów niższych instancji. Sąd uznał, że wprowadzenie mechanizmu oceny pracownika na podstawie szczegółowej punktacji nie zwalnia pracodawcy od wykazania, że przyznana pracownikowi liczba punktów była wynikiem obiektywnej i sprawiedliwej oceny. Sąd podkreślił, że nawet przy poprawnej metodologii możliwa jest niesprawiedliwa ocena, jeśli liczba przyznanych punktów jest ustalana dowolnie, a nie w oparciu o rzeczywisty stosunek pracownika do wykonywanych obowiązków. W konsekwencji Sąd stwierdził, że pracodawca nie udowodnił zasadności wypowiedzenia, gdyż nie wyjaśnił, dlaczego powódce i innym pracownikom przyznano określoną liczbę punktów w poszczególnych kategoriach ocennych.