Wyrok SN z dnia 26 lutego 2025 r., sygn. I PSKP 10/24

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył kwestii ważności umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, gdy została ona zawarta przez osobę, której umocowanie do reprezentacji pracodawcy było kwestionowane. Konkretnie chodziło o to, czy pracownica działu kadr D.P., działająca na podstawie pełnomocnictwa z dnia 16 maja 2011 r., była uprawniona do zawarcia w imieniu spółki umowy o zakazie konkurencji z pracownikiem, skoro pełnomocnictwo to nie zawierało expressis verbis upoważnienia do zawierania umów cywilnoprawnych, a jedynie do "podpisywania innych dokumentów niezbędnych do zatrudnienia pracowników".

Problem miał charakter kompleksowy, obejmując kwestie:

charakteru prawnego umowy o zakazie konkurencji (czy jest to instytucja prawa pracy czy prawa cywilnego)

zakresu stosowania art. 31 k.p. i art. 300 k.p. do takich umów

interpretacji umocowania wynikającego z pełnomocnictwa

Rozstrzygnięcie

Sąd Najwyższy rozstrzygnął problem w następujący sposób:

Po pierwsze, uznał, że zawarcie umowy o zakazie konkurencji należy do kategorii czynności w sprawach z zakresu prawa pracy, co oznacza zastosowanie art. 31 k.p. oraz art. 300 k.p., a nie bezpośrednio przepisów prawa cywilnego.

Po drugie, Sąd stwierdził, że Sąd Okręgowy błędnie przyjął kategoryczne stanowisko o braku umocowania D.P. do zawarcia umowy o zakazie konkurencji, nie uwzględniając okoliczności sprawy. Kluczowe było stwierdzenie, że umowa o zakazie konkurencji może stanowić "inny dokument niezbędny do zatrudnienia" w rozumieniu pełnomocnictwa, szczególnie gdy: