Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2024 r., sygn. I OSK 2045/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) sędzia del. WSA Agnieszka Miernik Protokolant starszy asystent sędziego Wojciech Maciołek po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. S.A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 września 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 2026/19 w sprawie ze skargi T. S.A. w K. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 16 lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. prawa użytkowania wieczystego oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 23 września 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 2026/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. S.A. w K. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 16 lipca 2019 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. prawa użytkowania wieczystego.
Zaskarżony wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych. Wojewoda Śląski po rozpatrzeniu wniosku T. S.A. w K. decyzją z dnia 31 sierpnia 2016 r. wydaną na podstawie art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie i użytkowaniu, odmówił stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. przez Z. w G., prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w Ł. obręb nr [...] obejmującego działki ewidencyjne: nr [...] o pow. [...]ha, nr [...] o pow. [...]ha, nr [...] o pow. [...]ha, wszystkie objęte księgą wieczystą KW nr [...]. Minister Inwestycji i Rozwoju decyzją z dnia 16 lipca 2019 r., po rozpoznaniu odwołania spółki T. S.A. utrzymał w mocy decyzję Wojewody Śląskiego z dnia 31 sierpnia 2016 r., a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 września 2020 r. oddalił skargę T. S.A. w K. Sąd podzielił stanowisko organów, że zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdził istnienia w dniu 5 grudnia 1990 r. prawa zarządu przysługującego przedsiębiorstwu państwowemu Z. w G. do przedmiotowej nieruchomości. Sąd, podobnie jak organy, wskazał, że skarżąca spółka powołuje się na umowę sprzedaży nieruchomości z dnia 27 marca 1968 r. zawartą na podstawie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, zgodnie z którą Skarb Państwa nabył od osoby fizycznej nieruchomość oznaczoną jako działki nr [...], nr [...] i nr [...]. Sąd wskazał, że umowa ta nie dowodzi jednak istnienia w dniu 5 grudnia 1990 r. prawa zarządu przedsiębiorstwa państwowego na rzecz którego została nabyta nieruchomość przez Skarb Państwa, a także uznał, że zasadnie organy wyjaśniły, że obowiązujący w czasie zawierania umowy stan prawny nie przewidywał podstawy prawnej do nabycia przez państwową jednostkę prawa użytkowania nieruchomości w drodze zawartej umowy w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa umowy sprzedaży nieruchomości. Skutkiem zawarcia umowy sprzedaży było jedynie przejście prawa własności spornej nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa. Ponadto przepisy ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości nie przewidywały wywłaszczenia nieruchomości z jednoczesnym oddaniem jej w użytkowanie przedsiębiorstwu państwowemu. Możliwość uzyskania przez państwową jednostkę organizacyjną prawa zarządu do nieruchomości państwowych w drodze umowy sprzedaży nieruchomości wprowadził dopiero przepis art. 8 ust. 1 i 3 i art. 38 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości, natomiast przedstawiona umowa została zawarta w dniu 27 marca 1968 r. Mając na uwadze, że zarząd nie powstaje z mocy prawa, Sąd uznał za prawidłową ocenę organu, że wpis w księdze wieczystej o pozostawaniu nieruchomości w użytkowaniu Z. nie stanowi, w braku decyzji o ustanowieniu zarządu, dowodu na istnienia prawa zarządu. Również przedłożony do akt protokół zdawczo odbiorczy z przekazania terenów Z. do Z. z 1976 r. nie daje prawa do uznania, że doszło do przeniesienia prawa zarządu, nie tylko z tego powodu, że nie zostało ustalone jakie nieruchomości zostały przeniesione powyższym protokołem lecz również dlatego, że nie wykazano aby Z. posiadał prawo zarządu do przedmiotowej nieruchomości. W takich okolicznościach Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
