Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2025 r., sygn. III OSK 6482/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: sędzia NSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Rafał Stasikowski sędzia del. WSA Paweł Mierzejewski Protokolant asystent sędziego Adam Płusa po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2025 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2021 r. sygn. akt II SA/Wa 1718/20 w sprawie ze skargi I.W. na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z dnia 12 sierpnia 2020 r. nr DS.523.531.2020.WP.ŁZ.87271 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od I.W. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
23 stycznia 2020 r. I.W. złożył do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych skargę na niezgodne z prawem przetwarzanie danych osobowych przez Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Naruszenie to miało polegać na opublikowaniu danych osobowych skarżącego na stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu "Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa" bez dostatecznej podstawy faktycznej i sprzecznie z zapisami prawa. Skarżący domagał się nakazania IPN usunięcia danych z publicznego katalogu oraz nałożenia kary pieniężnej na IPN. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania lustracyjnego Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z 28 czerwca 2019 r. sygn. akt IV K 357/17 uznał, że złożone przez skarżącego oświadczenie lustracyjne, zgodnie z którym nie pracował, nie pełnił służby, ani nie był współpracownikiem w rozumieniu art. 3a ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2019 r. poz. 1571 ze zm.) dalej "ustawa lustracyjna", jest zgodne z prawdą. Wyrok ten stał się prawomocny na skutek wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 4 września 2019 r. sygn. akt II AKa 197/19 utrzymującego w mocy poprzedzające je orzeczenie. Jak wskazał skarżący, w ustawie lustracyjnej brak jest jednoznacznej regulacji umożliwiającej sprostowanie błędnie wypełnionego oświadczenia czy usunięcia informacji nieprawdziwych, więc podstawy takiej należy szukać w art. 20 ust. 5 ustawy lustracyjnej. Uniemożliwienie stronie skorzystanie z takiego prawa naruszałoby w ocenie skarżącego zasadę sprawiedliwości oraz art. 51 ust. 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym każdy ma prawo do żądania sprostowania oraz usunięcia informacji niepełnych, nieprawdziwych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
