Wyrok NSA z dnia 6 listopada 2024 r., sygn. I GSK 1124/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz (spr.) Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia del. WSA Izabella Janson Protokolant starszy asystent sędziego Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. Sp. z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 czerwca 2021 r. sygn. akt III SA/Po 754/20 w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. G. na decyzję Dyrektora Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Poznaniu z dnia 21 września 2020 r. nr 861/19/2020 w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od P. Sp. z o.o. w G. na rzecz Dyrektora Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Poznaniu 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. NSA/wyr.1 – wyrok
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 10 czerwca 2021 r., sygn. akt III SA/Po 754/20 oddalił skargę Przedsiębiorstwa R. N. Sp. z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Wielkopolskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Poznaniu z dnia 21 września 2020 r. nr 861/19/2020 w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2019.
W skardze kasacyjnej Przedsiębiorstwo R. N. Sp. z o.o. w G. zaskarżyło powyższy wyrok w całości wnosząc o jego uchylenie w całości i merytoryczne rozpoznanie skargi ewentualnie jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz rozpoznanie sprawy na rozprawie.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj.:
1) art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 5 lutego 2015 r. płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz.U. z 2018 r. poz. 1312 ze zm.) przez jego niewłaściwe zastosowanie będące następstwem oczywiście wadliwej wykładni i całkowicie bezzasadnego przyjęcia, że rzekomo: "przepis wprowadzający dodatkowy wymóg przyznania płatności nie narusza wspólnotowych zasad: równego traktowania, konkurencji oraz proporcjonalności" i uznania zarzutu sformułowanego w skardze za niezasadny i to w sytuacji gdy przepis art. 18 ust. 4 ustawy ewidentnie i rażąco narusza:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
