Wyrok NSA z dnia 12 września 2024 r., sygn. I GSK 288/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Michał Kowalski Sędzia NSA Bogdan Fischer Sędzia del. WSA Marek Sachajko (spr.) Protokolant asystent sędziego Katarzyna Domańska po rozpoznaniu w dniu 12 września 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ł. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlk. z dnia 14 grudnia 2023 r. sygn. akt I SA/Go 308/23 w sprawie ze skargi Ł. G. na decyzję Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze z dnia 21 lipca 2023 r. nr 9004-2023-000147 w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ł. G. na rzecz Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 14 grudnia 2020 r., sygn. akt I SA/Go 308/23, oddalił skargę Ł. G. (dalej: skarżący, strona) na decyzję Dyrektora Lubuskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Zielonej Górze (dalej: organ) z dnia 21 lipca 2023 r., nr 9004-2023-000147, w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2019.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Skarżący złożył w Biura Powiatowego ARiMR w Żaganiu z/s w Szprotawie wniosek o przyznanie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2019. Łączna powierzchnia działek rolnych zadeklarowanych przez stronę do płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2019 w w/w wniosku wyniosła 125,42 ha. W następstwie poczynionych ustaleń w trakcie kontroli administracyjnej Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w dniu 9 kwietnia 2021 r. wydał decyzję w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego. Organ I instancji odmówił stronie przyznania płatności na 2019r. oraz nałożył sankcję w łącznej wysokości 72.957,49 zł. Od decyzji organu I instancji skarżący złożył odwołanie. Dyrektor ARiMR decyzją z dnia 22 grudnia 2021 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu wskazał m.in., że złożone odwołanie zawiera argumenty mające wpływ na wynik przedmiotowego rozstrzygnięcia jednak wyłącznie w zakresie dotyczącym sankcjonowania wnioskodawcy. Pełnomocnik strony zakwestionował zasadność zastosowania wobec strony sankcji w łącznej kwocie 72.957,49 zł. Organ wskazał, że regulacja określona w art. 60 Rozporządzenia 1306/2013 przewiduje jedynie zaniechanie przyznanie korzyści (w tym wypadku płatności) w przypadku stwierdzenia wystąpienia stworzenia sztucznych warunków. Brak jest natomiast we wskazanym przepisie prawa mowy o jakimkolwiek sankcjonowaniu wnioskodawcy. Tym samym organ odwoławczy orzekł o odmowie przyznania płatności na 2019 r. dla Ł. G. bez nakładania sankcji finansowych. Decyzja organu odwoławczego została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z 19 maja 2022 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Go 109/22 uchylił zaskarżoną decyzję w całości. Uzasadniając wyrok Sąd wskazał m.in., że organ naruszył art. 107 § 3 k.p.a. WSA stwierdził, że relacje pomiędzy uzasadnieniem a rozstrzygnięciem decyzji są ścisłe i nie może być między nimi rozbieżności. Natomiast w kontrolowanym judykacyjnie akcie różnice te występowały.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
