Wyrok NSA z dnia 11 września 2024 r., sygn. II FSK 1418/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolf- Kalamala Sędziowie Sędzia NSA Beata Cieloch (spr.) Sędzia del. WSA Andrzej Melezini Protokolant Mateusz Rumniak po rozpoznaniu w dniu 11 września 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 135/21 w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 30 listopada 2020 r. nr 1401-IOD-2.4102.110.2020.5.EK w przedmiocie określenia wysokości nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 8 czerwca 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 135/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. K. (dalej jako: "skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 30 listopada 2020 r. w przedmiocie określenia wysokości nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r.
Treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia dostępna jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl).
W skardze kasacyjnej pełnomocnik skarżącej zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329 z późn. zm., dalej jako: "p.p.s.a.") naruszenie przepisów prawa materialnego mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1) art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2015 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: "u.p.d.o.f.") - poprzez jego niewłaściwe zastosowanie (odmowę zastosowania) wynikające z zaaprobowania przez Sąd błędnych ustaleń poczynionych przez organy podatkowe, które sprowadzały się do arbitralnego uznania, że strona nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej, a przez to zawyżyła uzyskane w 2014 r. przychody z tytułu tej działalności o kwotę 168.750,00 zł, odpowiadającą przychodom ze sprzedaży usług udokumentowanych fakturami VAT (nr: [...], [...], [...], [...], [...],[...], [...], [...], [...]; dalej łącznie jako: "faktury") wystawionymi na rzecz A. Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: "A."), które to faktury - w ocenie Sądu oraz organów obu instancji - zostały wystawione w toku fikcyjnej współpracy pomiędzy A. a stroną, stwierdzały czynności niedokonane i przez to nie dokumentowały rzeczywistego świadczenia usług, a tym samym nie odzwierciedlały faktycznych zdarzeń gospodarczych;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
