Wyrok NSA z dnia 7 stycznia 2025 r., sygn. I OSK 128/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Przybysz Sędziowie: sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. WSA Maria Grzymisławska-Cybulska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej C. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 2023 r., sygn. akt I SA/Wa 706/23 w sprawie ze skargi C. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Płocku z dnia 27 stycznia 2023 r. nr KO-1422/4103/781/22 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Płocka z dnia 21 października 2022 r. nr DŚR.4014.000983.2022; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Płocku na rzecz C. T. kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 6 lipca 2023 r., sygn. akt I SA/Wa 706/23 oddalił skargę C.T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Płocku z dnia 27 stycznia 2023 r. nr KO-1422/4103/781/22 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji podzielił stanowisko organu, że sprawujący opiekę nie podejmuje aktywności zawodowej (tj. rezygnuje lub nie podejmuje zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej) wyłącznie z uwagi na konieczność sprawowania stałej opieki nad osobą niepełnosprawną i to w wymiarze (zakresie), który w okolicznościach danej sprawy wyklucza mu możliwość podjęcia jakiejkolwiek aktywności zawodowej. Wskazano, że w sytuacji, gdy opieka nie nosi cech stałej lub długotrwałej taki związek przyczynowo - skutkowy między koniecznością rezygnacji lub niepodejmowania z zatrudnienia a opieką nie istnieje. W postępowaniu administracyjnym konieczne jest zatem ustalenie związku między niepodejmowaniem zatrudnienia (pracy zarobkowej) a sprawowaniem opieki nad osobą niepełnoprawną. Konieczne jest więc ustalenie wymiaru opieki w kontekście braku możliwości podjęcia pracy, a w niniejszej sprawie organ odwoławczy na podstawie zebranych dowodów doszedł do przekonania, że skarżący nie jest osobą, która w myśl art. 17 ust.1 ustawy nie podejmuje lub rezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. W dalszej kolejności Sąd I instancji wskazał, że zgromadzony materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości, że matka skarżącego w znacznej mierze funkcjonuje samodzielnie. Nie jest osobą leżącą i wymagającą nieprzerwanej opieki. Porusza się samodzielnie, sama spożywa posiłki, bierze lekarstwa, opuszcza mieszkanie, sama wyjeżdża na turnusy rehabilitacyjne oraz do sanatorium. Tym samym jej stan zdrowia nie może być na tyle zły, że nie jest ona w stanie choć części czasu zostać sama w domu bez opieki. Przeciwnie - wszystko wskazuje, że potrafi funkcjonować samodzielnie. Natomiast opieka sprawowana przez skarżącego, która wykracza poza czynności domowe, podejmowane przez osoby pracujące na pełen etat, ogranicza się do podania leków, zawożenia matki do lekarza oraz ewentualnej pomocy jej w czynnościach higienicznych, kiedy jest taka potrzeba. W tej sytuacji, w ocenie Sądu I instancji, za uzasadnione należało uznać stwierdzenie, że zakres obowiązków spoczywających na skarżącym nie usprawiedliwia jego bierności zawodowej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
