Wyrok NSA z dnia 26 listopada 2024 r., sygn. II OSK 637/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie: Sędzia NSA Anna Żak Sędzia del. WSA Anna Szymańska (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Małgorzata Mańkowska po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2023 r. sygn. akt IV SA/Wa 1296/23 w sprawie ze skargi L. A. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia 18 kwietnia 2023 r. nr DL.WIPO.412.33.2023/MT w przedmiocie zobowiązania do powrotu oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 19 października 2023 r., sygn. akt IV SA/Wa 1296/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA w Warszawie, sąd wojewódzki, sąd I instancji) po rozpoznaniu skargi L. A., obywatela Gruzji (dalej: cudzoziemiec, skarżący, skarżący kasacyjnie, strona) na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców (dalej: Szef Urzędu) z 18 kwietnia 2023 r. nr DL.WIPO.412.33.2023/MT w przedmiocie zobowiązania do powrotu – oddalił skargę.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Komendant Placówki Straży Granicznej w K. (dalej: Komendant, organ pierwszej instancji), 9 grudnia 2022 r. wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie zobowiązania skarżącego do powrotu. W tym samym dniu wydał decyzję nr 01-745/34/D-ZDP/2022, którą zobowiązano skarżącego do powrotu w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji oraz zakazano ponownego wjazdu na terytorium RP i innych państw obszaru Schengen na okres 3 lat.
Szef Urzędu, zaskarżoną decyzją z 18 kwietnia 2023 r. uchylił decyzję Komendanta w części dotyczącej terminu dobrowolnego powrotu i określił termin dobrowolnego powrotu na 30 dni od dnia doręczenia decyzji oraz utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję w pozostałej części. W uzasadnieniu decyzji Szef Urzędu wskazał m.in., że fakt figurowania danych skarżącego w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium RP jest niepożądany wyczerpał przesłankę z art. 302 ust. 1 pkt 7 ustawy z 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2023 r. poz. 519 ze zm.; dalej: u.o.c.). Szef Urzędu nie zanegował prowadzenia przez skarżącego życia rodzinnego z przebywającą na terytorium Polski żoną i trójką małoletnich dzieci, jednakże stanął na stanowisku, że fakt ten nie czyni jego pobytu niezbędnym z uwagi na konieczność poszanowania prawa do życia rodzinnego w rozumieniu Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. nr 61, poz. 284 ze zm.; dalej: Konwencja). Brak jest także podstaw do stwierdzenia, że konieczność wyjazdu przez skarżącego do kraju pochodzenia naruszyłaby prawa dziecka określone w Konwencji o prawach dziecka przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. nr 120, poz. 526 ze zm.; dalej: Konwencja o prawach) w stopniu istotnie zagrażającym rozwojowi psychofizycznemu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
