Interpretacja indywidualna z dnia 21 stycznia 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.760.2024.1.JMS

Istota problemu

Główny problem prawny koncentruje się na możliwości skorzystania z ulgi na badania i rozwój (B+R) przez spółkę na podstawie art. 18d ustawy o CIT. Spółka dążyła do uznania kosztów związanych z wynagrodzeniami pracowników badawczo-rozwojowych jako koszty kwalifikowane, stosując proporcję czasu pracy z miesiąca wypłaty wynagrodzenia. Kluczowe było, czy takie podejście spełniało warunki określone w przepisach dotyczących ulgi B+R, szczególnie w kontekście precyzyjnej relacji czasu spędzonego na pracy B+R do ogólnego czasu pracy.

Rozstrzygnięcie

Organ podatkowy rozstrzygnął, że stanowisko spółki jest nieprawidłowe. Podniesiono, że wyliczenie kosztów kwalifikowanych musi bazować na czasie pracy faktycznie spędzonym na działalność badawczo-rozwojową w danym miesiącu, za który wynagrodzenie jest wypłacane, a nie w miesiącu wypłaty wynagrodzenia. Organ podkreślił, że przepisy dotyczące ulgi B+R wymagają ścisłej interpretacji jako wyjątek od zasady powszechności opodatkowania. Wyjątkowe podejście spółki, jakim było stosowanie proporcji z miesiąca wypłaty, zostało uznane za niezgodne z literalną i celowo-teleologiczną wykładnią przepisów prawa podatkowego.