Świadczenia wychowawcze a obowiązek zwrotu nienależnie pobranych świadczeń - Wyrok NSA z dnia 3 lipca 2024 r., sygn. I OSK 1405/23
Brak świadomości osoby pobierającej nienależnie świadczenie, co do jego nienależności, nie wpływa na obowiązek jego zwrotu na podstawie art. 25 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Karol Kiczka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Piotr Przybysz Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 lutego 2023 r. sygn. akt IV SA/Wr 504/22 w sprawie ze skargi M.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia 9 sierpnia 2022 r. nr SKO 4103/501/2022 w przedmiocie uznania świadczenia wychowawczego za nienależnie pobrane i zobowiązania do jego zwrotu oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 28 lutego 2023 r., sygn. akt IV SA/Wr 504/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę M.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia 9 sierpnia 2022 r. nr SKO 4103/501/2022 w przedmiocie uznania świadczenia wychowawczego za nienależnie pobrane i zobowiązania do jego zwrotu.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Zaskarżoną do Sądu decyzją, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Wałbrzychu uchyliło decyzję Prezydenta Miasta Wałbrzycha z dnia 3 czerwca 2022 r. mocą której uznano, że pobrane przez M.W. od dnia 1 września 2021 r. do dnia 31 marca 2022 r. kwoty świadczenia wychowawczego na czwórkę jej dzieci – O.S., S., O. i A. w wysokości 14.000 zł za nienależnie pobrane, zobowiązało skarżącą do ich zwrotu i orzekło co do istoty sprawy poprzez ustalenie, że wskazane świadczenia w tożsamej kwocie za tożsamy okres stanowią świadczenia nienależnie pobrane oraz orzekło o obowiązku ich zwrotu w tożsamym terminie. Rozstrzygnięcie organu odwoławczego nie zawierało natomiast orzeczenia w przedmiocie odsetek za zwłokę. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że pismem z dnia 24 lutego 2021 r. Burmistrz Miasta S. poinformował stronę o przyznaniu jej świadczeń wychowawczych na czwórkę dzieci na okres od dnia 1 czerwca 2021 r. do dnia 31 maja 2022 r. w wysokości po 500 zł miesięcznie na każde dziecko. Pismem z dnia 24 sierpnia 2021 r. skarżąca poinformowała organ I instancji o zmianie miejsca zamieszkania na W. od września 2021 r. Pismem z dnia 3 września 2021 r. - MOPS w S. przesłał do MOPS w W. dokumentację skarżącej oraz informację o zmianie miejsca zamieszkania. Od dnia 1 września 2021 r. MOPS w W. – jako właściwy miejscowo – wypłacał skarżącej świadczenia wychowawcze na czwórkę jej dzieci. Jednocześnie MOPS w S. nadal wypłacał skarżącej świadczenia w pełnej wysokości, mimo zgłoszenia zmiany miejsca zamieszkania. Organ odwoławczy, przywołując treść przepisu art. 25 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci (Dz. U. z 2019 r., poz. 2407 ze zm., dalej "u.p.p.w.d.") podniósł, że orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje na nie branie pod uwagę świadomości strony, co do spełnienia przesłanek ustawowych, ani nie ocenianie skutków braku pouczenia o prawie do świadczenia wychowawczego, gdyż zawarte w tym przepisie pojęcie nienależnie pobrane świadczenie jest pojęciem o charakterze obiektywnym. W oparciu o powyższe organ uznał, że skarżąca pobrała świadczenie w podwójnej wysokości na każde dziecko, co skutkowało uznaniem świadczeń za nienależnie pobrane. Organ, powołując treść art. 25 ust. 3 u.p.p.w.d. uznał, że skoro przyznanie świadczenia wychowawczego było następstwem błędu podmiotu realizującego zadania w zakresie świadczenia wychowawczego, odsetek nie nalicza się.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
