Wyrok NSA z dnia 1 lutego 2024 r., sygn. I FSK 2017/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk (spr.), Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia WSA (del.) Adam Nita, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. sp. j. w D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 września 2022 r. sygn. akt I SA/Kr 542/22 w sprawie ze skargi S. sp. j. w D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 2 grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy od stycznia do października 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. sp. j. w D. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. kwotę 10800 (dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.
1.1. Wyrokiem z 7 września 2022 r., sygn. akt I SA/Kr 542/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę S. sp.j. z siedzibą w D. (dalej skarżąca spółka) na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z 2 grudnia 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy od stycznia 2014 r. do października 2014r.
2. Uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.
2.1. Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku ustalił, że decyzją z 2 grudnia 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. (dalej także organ drugiej instancji) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w M. (dalej organ pierwszej instancji) z 20 marca 2019 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia do października 2014 r.
2.2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 27 sierpnia 2020 r., sygn. akt I SA/Kr 82/20 uchylił powyższą decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu tego wyroku przyjęto, że ustalenia faktyczne poczynione przez organy podatkowe odnośnie przedsiębiorstwa Z.M. i faktur przez niego wystawionych nie budziły zastrzeżeń. Zgromadzony materiał dowodowy, a w szczególności szereg ostatecznych decyzji podatkowych w zakresie podatku VAT, wydanych względem rzekomych dostawców paliwa dla Z.M., pozwalał stwierdzić, że podmiot ten – chociaż faktycznie zarejestrowana jako podatnik – nie spełniał warunków, by uznać go za przedsiębiorcę działającego jako podatnik podatku od towarów i usług. Dlatego też faktury przez niego wystawione nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Podstawą uchylenia powyższej decyzji była natomiast ocena, że organy podatkowe przekroczyły granicę swobodnej oceny dowodów czyniąc ustalenia, co do świadomości i należytej staranności skarżącej oraz że w kwestii dobrej wiary spółki skarżącej spółki były arbitralne i co najmniej przedwczesne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
