Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2024 r., sygn. I FSK 2149/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Asystent Sędziego Kamil Klatt, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 30 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Sz 171/19 w sprawie ze skargi W. T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w S. z dnia 3 grudnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od sierpnia do grudnia 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. T. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w S. kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.
1.1. Wyrokiem z 30 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Sz 171/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę W.T. (dalej skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w S. z 3 grudnia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy od sierpnia do grudnia 2013 r.
2. Uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.
2.1. Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku ustalił, że decyzją z 3 grudnia 2018 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w S. (dalej także organ drugiej instancji) uchylił decyzję Naczelnika [....] Urzędu Celno- Skarbowego w S. (dalej organ pierwszej instancji) z 27 października 2017 r w części określającej skarżącemu zobowiązanie w podatku od towarów i usług za sierpień i wrzesień 2013 r. i w tej części określił zobowiązanie podatkowe w niższej wysokości oraz utrzymał w mocy decyzję określającą skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za październik, listopad i grudzień 2013 r.
2.2. Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że w uzasadnieniu powyższych decyzji organy podatkowe na podstawie prawidłowo zgromadzonego i ocenionego materiału dowodowego zasadnie przyjęły, że faktury VAT wystawione przez H. (dalej kontrahent) na rzecz przedsiębiorstwa skarżącego - S., dotyczące zakupu paliw płynnych i usługi transportowej nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji gospodarczych, bowiem kontrahent ten nie mógł dokonać na rzecz skarżącego sprzedaży paliw płynnych, a jedynie mógł świadczyć usługi transportu. Powyższe potwierdzały ustalenia, z których wynikało, że kontrahent nie posiadał urządzeń technicznych w ewidencji Urzędu Dozoru Technicznego, nie posiadał zaplecza magazynowego niezbędnego do odbioru nabywanego paliwa i jego przechowywania, w tym do tworzenia, utrzymania i finansowania obowiązkowych zapasów paliwa. Ponadto koncesja kontrahenta z 10 lipca 2013 r. na obrót paliwami płynnymi obejmowała jedynie "krajowy" obrót paliwami, a zatem kontrahent ten nie mógł nabywać paliwa w Niemczech, pomimo dokonywania rzekomych dostawa o wartości kilku milionów złotych brutto miesięcznie. Kontrahent nie zatrudniał odpowiedniej liczby osób z kwalifikacjami niezbędnymi do obsługi obrotu paliwami na tak dużą skalę, jak również wykazywał niewielki średni zysk brutto, nie figurował w prowadzonym przez Agencję Rezerw Materiałowych rejestrze producentów i handlowców, nie posiadał, mimo obowiązku prawnego, żadnych zapasów paliwa, nie posiadał także doświadczenia w rynku obrotu paliwa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
