Wyrok NSA z dnia 19 stycznia 2024 r., sygn. III FSK 584/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 690/22 w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2022 r., nr 1401-IOM.4104.182.2021/ZM w przedmiocie podatku od spadków i darowizn oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
III FSK 584/23
| | |UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 listopada 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 690/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. D. (dalej jako: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2022 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn.
Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wskazał, że organy podatkowe w sprawie prawidłowo przyjęły, że prowadzone w niniejszej sprawie postępowanie podatkowe stało się bezprzedmiotowe i należało je umorzyć na podstawie art. 208 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, zwanej "O.p."). WSA w Warszawie uznał, że w dacie wydania decyzji organu odwoławczego, jak i decyzji poprzedzającej to orzeczenie wydanej przez organ I instancji wystąpiły przesłanki do zastosowania treści art. 208 § 1 O.p. Podkreślił, że z akt sprawy wynikało, że przez złożenie przez skarżącego zeznania podatkowego SD-3, wszczęte zostało postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od spadków i darowizn z tytułu zgłoszonej do opodatkowania darowizny środków pieniężnych od Z. D. w wysokości 500.000,00 zł. Ustalenia te zdaniem tego sądu nie dawały podstaw do uznania, że Z. D. zgromadziła kwotę, którą skarżący wskazał w zeznaniu podatkowym SD-3, jako przedmiot nabycia w drodze darowizny. Sąd pierwszej instancji nie dał wiary stanowisku skarżącego, że Z. D. mogła zgromadzić środki na przekazanie darowizny w wysokości 500.000 zł. Sąd ten uznał, że wobec tego zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdził przekazania przez Z. D. kwoty 500.000,00 zł, przechowywanych w domu. Nikt ze świadków pieniędzy nie widział. Dodał, że również kierując się doświadczeniem życiowym należało stwierdzić, że mało prawdopodobne jest, aby do darowizny doszło. Jak twierdził bowiem skarżący przy przekazaniu darowizny przez babcię były obecne teściowa oraz siostra żony skarżącego oraz ojciec skarżącego. Nikt z tych osób nie przeliczył tej kwoty. Zdaniem WSA w Warszawie zgłoszenie przez skarżącego nabycia darowizny po 10 latach było elementem taktyki procesowej w postępowaniu podatkowym prowadzonym wobec żony skarżącego. Zdaniem WSA organy zasadnie uznały, że brak jest przedmiotu sprawy w postępowaniu w przedmiocie podatku od spadków i darowizn, ponieważ nie ma podstawy do ustalenia wysokości podatku od spadków i darowizn. Tym samym sąd pierwszej instancji stanął na stanowisku, że organy podatkowe prawidłowo zastosowały art. 208 § 1 O.p. Wyrok ten w całości dostępny jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl (CBOSA).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
