Wyrok NSA z dnia 5 października 2023 r., sygn. III OSK 2574/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Zyglewska Sędzia del. WSA Sławomir Pauter Protokolant: starszy asystent sędziego Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 5 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 2075/19 w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia 23 lipca 2019 r. nr BP-DZ.4300.32.2019/2 w przedmiocie odmowy przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego 1. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] z dnia 21 czerwca 2019 r. nr OG-DZ.4300.210.2019/12; 2. zasądza od Prezesa Agencji Mienia Wojskowego na rzecz K. M. kwotę 377 (trzysta siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 5 grudnia 2019 r., sygn. akt II SA/Wa 2075/19, oddalił skargę K. M.(dalej: skarżący) na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia 23 lipca 2019 r. nr BP-DZ.4300.32.2019/2 w przedmiocie odmowy przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że skarżący wystąpił do Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w G. (dalej także: Dyrektor) o przydział kwatery albo innego lokalu mieszkalnego. Dyrektor w toku rozpoznawania wniosku ustalił, że skarżący, służąc uprzednio w Policji, otrzymał pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego, dlatego decyzją z dnia 21 czerwca 2019 r. odmówił skarżącemu przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego.
Po rozpoznaniu odwołania, Prezes Agencji Mienia Wojskowego decyzją z dnia 23 lipca 2019 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Dyrektora.
W uzasadnieniu swojej decyzji organ wskazał, że zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu, żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo do zakwaterowania od dnia wyznaczenia na pierwsze stanowisko służbowe do dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej, na czas pełnienia służby wojskowej w miejscowości, w której żołnierz pełni służbę, albo w miejscowości pobliskiej, albo za jego zgodą w innej miejscowości. Prawo do zakwaterowania jest więc samoistnym prawem żołnierza zawodowego, wynikającym z łączącego go stosunku służbowego. W myśl art. 21 ust. 2 prawo do zakwaterowania żołnierza zawodowego jest realizowane w jednej z form zakwaterowania wymienionych w tym przepisie. Przy czym, jak stanowi art. 21 ust. 4 żołnierzowi służby kontraktowej w pierwszej kolejności prawo do zakwaterowania realizowane jest w formie przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego, a dopiero w przypadku nieprzydzielenia przez Agencję kwatery albo lokalu mieszkalnego, żołnierz służby kontraktowej wybiera na swój wniosek jedną z dwóch pozostałych form zakwaterowania, tj. przydział miejsca w internacie lub kwaterze internatowej albo wypłatę świadczenia mieszkaniowego. Natomiast art. 21 ust. 6 pkt 1-5 ustawy o zakwaterowaniu zawiera katalog przesłanek negatywnych, które wyłączają dopuszczalność realizacji prawa do zakwaterowania (w tym do przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
