Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2023 r., sygn. III OSK 6672/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Korzeniowski Sędziowie: sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz sędzia del. WSA Beata Jezielska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 946/20 w sprawie ze skargi Sądu Okręgowego w S. na decyzję Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego z dnia 20 marca 2020 r. nr 11/2020/RP w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia pieniężnego 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego na rzecz Sądu Okręgowego w S. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Uzasadnienie
Wyrokiem z 11 czerwca 2021 r. (sygn. akt II SA/Wa 10/21) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi R. P. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego w Warszawie z 30 października 2020 r. w przedmiocie wypłaty odprawy mieszkaniowej, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity na dzień orzekania przez WSA Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.), uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w. W. z 19 sierpnia 2020 r.,
W uzasadnieniu wyroku podano, że wnioskiem z 29 maja 2020 r. skarżący wystąpił do Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w W. o wypłatę odprawy mieszkaniowej i wskazał jako dzień do wyliczenia odprawy mieszkaniowej datę 1 września 2008r., kiedy członkami jego rodziny byli: żona oraz małoletni syn, z którymi we wskazanym okresie zamieszkiwał. Organ ustalił, że skarżący został zwolniony z zawodowej służby wojskowej z dniem 4 marca 2020 r. i przeniesiony w stan spoczynku wskutek stwierdzenia przez Wojskową Komisję Lekarską trwałej niezdolności do zawodowej służby wojskowej. Na dzień zwolnienia ze służby posiadał 26 lat, 6 miesięcy i 8 dni wysługi wojskowej, zaliczanej do wysokości dodatku za długoletnią służbę wojskową i od 1 kwietnia 2020 r. posiada uprawnienia emerytalne. Organ I instancji ustalił ponadto, że wyrokiem z 25 listopada 2008 r. Sąd Okręgowy w Opolu orzekł o rozwiązaniu małżeństwa skarżącego przez rozwód, a wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem powierzył matce. Wyrok uprawomocnił się dnia 17 grudnia 2008 r . Podano, że w tych okolicznościach organ I instancji, orzekając o wypłacie odprawy w decyzji z 19 sierpnia 2020 r., do jej wyliczenia uwzględnił jedną normę. Decyzja ta została utrzymana w mocy zaskarżoną decyzją Prezesa Agencji Mienia Wojskowego, który podzielił stanowisko organu I instancji. Organ odwoławczy uznał, że nie jest możliwe przyjęcie norm na osoby wskazane przez skarżącego do wyliczenia odprawy mieszkaniowej w oświadczeniu, tj. na syna oraz na byłą żonę, gdyż zgodnie z przedstawionym w sprawie stanem faktycznym, osoby te nie są członkami rodziny skarżącego w świetle art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP (tekst jednolity Dz.U. z 2020 r. poz. 2017 ze zm., dalej jako: u.z.s.z.). Natomiast odnośnie do stałego związku partnerskiego, w którym skarżący obecnie pozostaje i z którego urodziło się dziecko wskazano, że uwzględnienie w odprawie mieszkaniowej normy na drugie dziecko mogłoby nastąpić po złożeniu nowego oświadczenia w tym zakresie, a także przedłożeniu stosownych dokumentów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
