Postanowienie NSA z dnia 15 marca 2024 r., sygn. I OZ 119/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia pełnomocnika skarżącej adwokata M.B. na postanowienie zawarte w punkcie II (drugim) wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 lipca 2023 r. sygn. akt II SA/Rz 1009/22 w sprawie ze skargi W.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z dnia 28 kwietnia 2022 r. nr SKO.405.ŚR.858.428.2022 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego postanawia oddalić zażalenie
Uzasadnienie
Wyrokiem z 4 lipca 2023 r. sygn. akt II SA/Rz 1009/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie: I. oddalił skargę W.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu z 28 kwietnia 2022 r. nr SKO.405.ŚR.858.428.2022 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego; II. przyznał od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie na rzecz adw. M.B. wynagrodzenie w kwocie 590 zł 40/100 tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym: tytułem wynagrodzenia 480 zł i tytułem 23% podatku VAT 110 zł 40/100.
W uzasadnieniu postanowienia zawartego w punkcie II (drugim) wyroku II SA/Rz 1009/22 (dalej postanowienie z 4 lipca 2023 r.) Sąd I instancji wskazał, że przyznał adw. M.B. 590,40 zł obejmujące, podatek od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu, na podstawie art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2023 r. poz. 259, zm. poz. 803, dalej ppsa) w zw. z § 4 ust.1 i 2 oraz § 21 ust.1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2019 r. poz. 18 ze zm., dalej rozporządzenie z 3 października 2016 r.). Sąd uwzględnił przy tym wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 23 kwietnia 2020 r. w sprawie SK 66/19 i uznał, że analiza statusu adwokata i jego roli w postępowaniu, w którym występuje jako podmiot powołany i obowiązany do zastępstwa prawnego, prowadzi do uznania, że różnicowanie jego wynagrodzenia, tj. obniżenie pełnomocnikom z urzędu wynagrodzenia, które otrzymaliby, gdyby występowali w sprawie jako pełnomocnicy z wyboru, nie ma konstytucyjnego uzasadnienia (k. 319, 340v akt sądowych).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
