Postanowienie NSA z dnia 14 kwietnia 2023 r., sygn. II GSK 1503/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K.N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 sierpnia 2022 r., sygn. akt V SA/Wa 1567/22 o odrzuceniu skargi K.N. na pismo Rzecznika Praw Pacjenta z dnia 2 kwietnia 2021 r. nr RzPP-DPW-WPII.431.3116.2020 w przedmiocie stwierdzenia braku uprawdopodobnienia naruszenia prawa pacjenta postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA, sąd pierwszej instancji) postanowieniem z 2 sierpnia 2022 r., sygn. akt V SA/Wa 1567/22, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2023 r., poz. 259, dalej: p.p.s.a.) odrzucił skargę K.N. (dalej: skarżący) na pismo Rzecznika Praw Pacjenta z 2 kwietnia 2021 r. nr RZPP-DPW-WPII.431.3116.2020 w przedmiocie stwierdzenia braku uprawdopodobnienia naruszenia prawa pacjenta.
Odrzucając skargę WSA wskazał, że zaskarżonym pismem, wydanym na podstawie art. 51 pkt 2 w zw. z art. 53 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 849, dalej: u.p.p.), Rzecznik Praw Pacjenta (dalej: Rzecznik lub RPP) poinformował skarżącego o przysługujących mu środkach prawnych wobec stwierdzenia – w wyniku analizy zgromadzonych w sprawie materiałów – braku podstaw do wszczęcia postępowania wyjaśniającego w sprawie naruszenia prawa pacjenta. W ocenie sądu pierwszej instancji rozstrzygnięcie Rzecznika wydane na podstawie art. 51 pkt 2 u.p.p. nie jest decyzją administracyjną, postanowieniem, aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków skarżącego wynikających z przepisów prawa w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 1-9 p.p.s.a. Nie kształtuje ono żadnych praw skarżącego, a jedynie informuje o przysługujących mu uprawnieniach oraz o przyczynach braku podstaw do wszczęcia postępowania wyjaśniającego. WSA wyjaśnił, że nie każdy akt lub czynność podejmowana przez organ administracji publicznej podlega kognicji sądu administracyjnego. Akt podlegający zaskarżeniu do sądu musi bowiem zawierać rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach danego podmiotu lub dotyczyć praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa. Pismo RPP z 2 kwietnia 2021 r. tych praw nie przyznaje, nie konkretyzuje, ani ich nie pozbawia. Zdaniem WSA zaskarżone pismo nie jest również rozstrzygnięciem, o którym mowa w art. 53 ust. 1 pkt 1 u.p.p. Nie stanowi ono też żadnego z aktów lub czynności wymienionych w art. 3 § 2 p.p.s.a. oraz nie dotyczy spraw poddanych kontroli sądu administracyjnego na podstawie przepisów szczególnych. W konsekwencji sąd pierwszej instancji uznając skargę skarżącego za niedopuszczalną, odrzucił ją zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
