Wyrok NSA z dnia 6 grudnia 2022 r., sygn. II OSK 3709/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Sędzia del. WSA Grzegorz Antas (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. spółki z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 sierpnia 2019 r. sygn. akt II SA/Łd 369/19 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia 11 marca 2019 r. nr 81/19 w przedmiocie stwierdzenia wydania z naruszeniem prawa ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od K. K. na rzecz P. spółki z o.o. z siedzibą w W. kwotę 747 (słownie: siedemset czterdzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 6 sierpnia 2019 r., II SA/Łd 369/19 w wyniku rozpatrzenia skargi K. K. uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody Łódzkiego z 11 marca 2019 r. nr 81/19 oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty Łowickiego z 14 stycznia 2019 r. nr AB.6740.76.2018 w przedmiocie stwierdzenia wydania ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę z naruszeniem prawa.
W odniesieniu do ustaleń faktycznych i prawnych, które stały za wydanym orzeczeniem, Sąd I instancji stwierdził, że w wyniku rozpatrzenia wniosku P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. z 9 lutego 2018 r. Starosta Łowicki decyzją z 22 marca 2018 r. nr 133/2018, działając na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332 ze zm.), dalej: p.b., zatwierdził projekt budowlany i udzielił ww. inwestorowi pozwolenia na budowę stacji telefonii komórkowej sieci X. wraz z wewnętrzną linią zasilającą na działce nr ew. [...] w miejscowości Z., gm. Y.
Wnioskiem z 13 lipca 2018 r. K. K. wystąpiła o wznowienie postępowania zakończonego ww. decyzją Starosty Łowickiego z 22 marca 2018 r., powołując się na przesłankę wznowienia określoną w art. 145 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.), dalej: k.p.a., i wskazując, że bez swojej winy nie brała udziału w tym postępowaniu.
Postanowieniem z 30 sierpnia 2018 r. Starosta Łowicki wznowił na wniosek wskazanej strony ww. postępowanie, a następnie po przeprowadzeniu postępowania decyzją z 14 stycznia 2019 r. na podstawie art. 151 § 2 w zw. z art. 146 § 2 i art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. stwierdził wydanie ostatecznej decyzji z 22 marca 2018 r. z naruszeniem prawa. Powyższą decyzję poprzedzała decyzja Starosty Łowickiego z 12 października 2018 r. odmawiająca uchylenia decyzji z 22 marca 2018 r. z powodu niewystąpienia powołanej przyczyny wznowienia, którą w wyniku rozpatrzenia odwołania wnioskodawczyni uchylił Wojewoda Łódzki decyzją z 7 grudnia 2018 r. nr 360/2018, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Uzasadniając przyjęte w decyzji z 14 stycznia 2019 r. rozstrzygnięcie, organ przywołał treść art. 3 pkt 20 p.b. i wyjaśnił, że nieprawidłowo wyznaczył w sprawie zakończonej decyzją udzielającą pozwolenia na budowę obszar oddziaływania inwestycji. Oś główna wiązki promieniowania z anteny sektorowej na azymucie 320°, co wynika z rys. nr 1 opracowania dotyczącego kwalifikacji instalacji pod względem oddziaływania na środowisko, sięga nad działkę nr ew. [...] należącą do wnioskodawczyni. Powoduje to, że w postępowaniu zakończonym decyzją z 22 marca 2018 r. powinien przysługiwać jej status strony. Starosta Łowicki wskazał na obowiązki wynikające z art. 35 ust. 1 p.b., podnosząc, że planowana budowa w świetle przepisów ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1118), dalej: u.w.r.u.s.t., nie jest niezgodna z przepisami planistycznymi. Ocenił, że miejsca dostępne dla ludności nie występują w osi głównej promieniowania żadnej z anten sektorowych i rozpatrywana instalacja radiokomunikacyjna, biorąc pod uwagę przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2016 r. poz. 71), dalej: r.p.m.z.o.ś., nie zalicza się do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, ani też do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Zdaniem Starosty Łowickiego, projektowana budowa stacji bazowej nie ograniczy zagospodarowania terenu działki wnioskodawczyni oraz nie spowoduje ograniczonego użytkowania obszaru, który znajduje się w jej otoczeniu. Organ podkreślił zasadę, że nie uchyla się decyzji, jeżeli w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej, stwierdzając, że badana decyzja została wydana z naruszeniem prawa w zakresie określenia stron postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
