Wyrok NSA z dnia 11 maja 2022 r., sygn. I FSK 2239/18
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hieronim Sęk (spr.), Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia WSA del. Adam Nita, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Łd 162/18 w sprawie ze skargi W. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 19 grudnia 2017 r. nr UNP: [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Skarga kasacyjna i przedmiot sprawy oraz odpowiedź na skargę kasacyjną
1.1. W. W. (dalej: Skarżący) wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 162/18. Wyrokiem tym Sąd oddalił jego skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej: Dyrektor IAS) z dnia 19 grudnia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za listopad i grudzień 2011 r.
1.2. Powodem wydania decyzji zaskarżonej do Sądu pierwszej instancji, którą utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia 28 lipca 2017 r., było ustalenie i uznanie przez organy podatkowe, że: - Skarżący nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie faktur z dnia 15, 25 i 30 listopada 2011 r. wystawionych przez K. sp. z o.o. z siedzibą (wówczas) w Łodzi (dalej: K.); - według faktur przedmiotem dostaw miał być olej napędowy (28.000 l), a w rzeczywistości był nim inny produkt ropopochodny (olej o przeznaczeniu opałowym); - dostawcami "paliw" dla K. w różnych okresach 2011 r. były spółki z o.o.: P. (od lutego do lipca), G. (od sierpnia do grudnia) i M. (od lutego do grudnia), przy czym wszystkie te podmioty uczestniczyły w zorganizowanej grupie przestępczej, która handlowała paliwami dla celów grzewczych jako olejem mającym służyć celom napędowym; - Skarżący nie zachował należytej staranności (nie działał w tzw. dobrej wiarze) w relacjach handlowych z K. , w szczególności zaniechał weryfikacji przedmiotu transakcji, tj. czuwania nad jakością i rodzajem dostarczanego paliwa, zgodnie z wymogiem zawartym w posiadanej przez niego koncesji Prezesa URE z dnia 23 lutego 2011 r. na obrót paliwami ciekłymi; - sporne faktury nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych pod względem przedmiotowym i dlatego, przy braku dobrej wiary Skarżącego, nie stanowiły podstaw do obniżenia podatku należnego po myśli art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2003 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.).
1.3. Sąd pierwszej instancji oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z poźn. zm.; dalej: P.p.s.a.), aprobując wskazane wyżej kluczowe ustalenia faktyczne i oceny prawne wyrażone przez organ podatkowy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
