Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2024 r., sygn. III OSK 2811/22
Pojęcie wykorzystywania mienia komunalnego w kontekście art. 24f ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym obejmuje każdą formę korzystania z mienia należącego do gminy lub innych gminnych osób prawnych przez radnych, co ma na celu zapobieganie konfliktom interesów i utrzymanie transparentności działalności gospodarczej radnych. Obejmuje to zarówno nieruchomości, jak i środki finansowe, podkreślając, że każda forma korzystania z mienia komunalnego, niezależnie od jej charakteru, wpisuje się w zakres zakazu prowadzenia przez radnych działalności gospodarczej z wykorzystaniem tego mienia.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Rafał Stasikowski Sędziowie: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Protokolant: asystent sędziego Łukasz Sielanko po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 lipca 2022 r. sygn. akt IV SA/Po 178/22 w sprawie ze skarg K. B. i Rady Miejskiej w J. na zarządzenie zastępcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] stycznia 2022 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia mandatu radnego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od K. B. na rzecz Wojewody Wielkopolskiego kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 6 lipca 2022 r. sygn. akt IV SA/Po 178/22 oddalił skargi K. B. (dalej jako skarżący) i Rady Miejskiej w J. na zarządzenie zastępcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] stycznia 2022 r. nr [...], którym stwierdzono wygaśnięcie mandatu radnego Rady Miejskiej w J. K. B.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji podzielił stanowisko Wojewody Wielkopolskiego, że w rozpatrywanej sprawie zachodzi określona w art. 383 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1319) podstawa wygaśnięcia mandatu radnego z uwagi na naruszenie przez skarżącego zakazu określonego w art. 24f ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r. poz. 713 z późn. zm.) zwanej dalej u.s.g.
Z akt sprawy wynika bowiem, że skarżący będąc radnym jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Z., zawarł z Z. Sp. z o.o. (zawarta w dniu 31 maja 2017 r. aneksowana w dniu 29 kwietnia 2019 r. i w dniu 1 czerwca 2021 r.) oraz Z. Sp. z o.o. (umowa z dnia 2 lipca 2018 r.), które są jednoosobowymi spółkami Gminy J., umowy na czas nieokreślony o świadczenie usług nieczystości płynnych - na świadczenie usług a., za wykonanie których - zgodnie z obiema umowami - miał otrzymywać wynagrodzenie określone w umowach. Niewątpliwie Gmina i Miasto J. posiadała w dniu zawierania przedmiotowych umów 100 % udziałów (i nadal jest jedynym udziałowcem) w obu Spółkach, a mienie wymienionych spółek stanowi mienie komunalne w rozumieniu art. 43 u.s.g. W ocenie Sądu świadczenie usług odprowadzania nieczystości płynnych na rzecz ww. spółek komunalnych i uzyskiwanie odpłatności z budżetu Gminy za realizowaną usługę jest prowadzeniem działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia gminy w znaczeniu art. 24f ust. 1 u.s.g.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
