Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2023 r., sygn. I FSK 2255/19
W przypadku wszczęcia postępowania karnego skarbowego, dla skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych kluczowe jest doręczenie pełnomocnikowi podatnika, który został ustanowiony w postępowaniu, zawiadomienia o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia na podstawie art. 70c Ordynacji podatkowej. Pominięcie wykonania tego obowiązku uniemożliwia zaistnienie materialnoprawnego skutku, jakim jest zawieszenie biegu terminu przedawnienia, wyłączając tym samym możliwość wydania decyzji podatkowej po upływie terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. s.c. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 5 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Bd 914/18 w sprawie ze skargi R. s.c. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 września 2018 r. nr 0401-IOV.4103.32.2018 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2008 r. do lipca 2009 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 września 2018 r. nr 0401-IOV.4103.32.2018.
Uzasadnienie
1. Wyrok sądu pierwszej instancji.
1.1. Wyrokiem z dnia 5 lutego 2019 r. sygn. akt I SA/Bd 914/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę R. s.c. (powoływanej dalej jako: skarżąca spółka) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 września 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (podatek VAT) za poszczególne miesiące od stycznia 2008 r. do lipca 2009 r. (wyrok z uzasadnieniem dostępny jest w bazie CBOSA na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).
1.2. Sąd w uzasadnieniu wyroku wskazał, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy decyzją z dnia 24 września 2018 r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Inowrocławiu z dnia 15 stycznia 2018 r., w której określono skarżącej spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku VAT za poszczególne miesiące od stycznia 2008 r. do lipca 2009 r. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że w sprawie nie doszło do przedawnienia zobowiązań podatkowych skarżącej spółki w podatku VAT za ww. miesiące. Z informacji uzyskanych od organu pierwszej instancji wynika, że w dniu 5 grudnia 2013 r. zostało wszczęte postępowanie karne skarbowe o czyn z art. 56 § 2 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (t.j. Dz. U. z 2007 r. nr 111 poz. 765 z późn. zm.) powoływanej dalej jako K.k.s. w zw. z art. 6 § 2 oraz o czyn z art. 61 § 1 K.k.s., stanowiące przestępstwa skarbowe, polegające na podaniu nieprawdy w złożonych przez wspólników skarżącej spółki tj. R.M. i A.M. (powoływani dalej jako: wspólnicy skarżącej spółki) w deklaracjach VAT-7 za miesiące lipiec, grudzień 2008 r., luty, marzec, kwiecień, czerwiec, lipiec 2009 r. oraz na nierzetelnym prowadzeniu ksiąg w postaci ewidencji zakupów VAT za okres od stycznia 2008 r. do lipca 2009 r. O powyższym wspólnicy skarżącej spółki zostali powiadomieni w dniu 6 grudnia 2013 r. Natomiast zarzuty zostały przedstawione wspólnikom skarżącej spółki w dniu 20 grudnia 2013 r. Postanowieniem z dnia 20 lutego 2014 r. Urząd Skarbowy w Inowrocławiu zawiesił dochodzenie w tej sprawie i poinformował o tym wspólników skarżącej spółki w dniu 10 kwietnia 2014 r. Tym samym na gruncie niniejszej sprawy doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) powoływanej dalej jako O.p.
1.3. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że organy podatkowe ustaliły, że skarżąca spółka dokonała bezpodstawnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego w tzw. pustych fakturach VAT, które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Wspólnicy skarżącej spółki wiedzieli, że transakcje te są fikcyjne i stanowią oszustwo podatkowe, gdyż wykazane w zakwestionowanych fakturach dostawy towaru w ogóle nie były zrealizowane. W związku z tym organy uznały, że stosownie do art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a) w związku z art. 88 ust. 3 a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) powoływanej dalej jako ustawa o VAT, skarżąca spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego, wykazanego w zakwestionowanych fakturach. Zdaniem sądu w rozpoznanej sprawie na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 O.p. doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. W uzasadnieniu wyroku sąd pierwszej instancji wskazał, że organy podatkowe prawidłowo ustaliły, że zakwestionowane przez organy faktury VAT są nierzetelne, gdyż nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W tym stanie rzeczy organy na podstawie ww. przepisów ustawy o VAT zasadnie stwierdziły, że skarżąca spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach wystawionych na jej rzecz przez ww. podmioty.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
