Wyrok SN z dnia 6 września 2022 r., sygn. I NSNk 12/21

Nie można podzielić stanowiska, że kwota określona w art. 8 ust 1a ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego „musiała być ‘zarezerwowana’ dla przypadków skrajnych, takich, w których strony żądały oprócz zadośćuczynienia jeszcze odszkodowania i których krzywda wynikła z internowania mogła być wyższa, chociażby z powodu czasu jego trwania.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Adam Redzik (przewodniczący, sprawozdawca) ‎

SSN Paweł Księżak

‎Łukasz Jan Kotynia (ławnik Sądu Najwyższego)

przy udziale prokuratora Prokuratury Regionalnej w Warszawie Katarzyny Kaźmierczak, w sprawie J. K., po rozpoznaniu w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych na rozprawie ‎w dniu 6 września 2022 r., skargi nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy z 6 stycznia 2009 r. sygn. III Ko 165/08 w sprawie z wniosku J. K. o zadośćuczynienie za internowanie:

1. uchyla zaskarżony wyrok w części, tj. w pkt. II i w tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Świdnicy

2. oddala skargę nadzwyczajną w pozostałej części;

3. kosztami sądowymi postępowania ze skargi nadzwyczajnej obciąża Skarb Państwa.

Uzasadnienie

I.

I.1. Prokurator Generalny (dalej również: Skarżący) wniósł skargę nadzwyczajną od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy z 6 stycznia 2009 r., III Ko 165/08, w sprawie z wniosku J.K. (dalej również: Wnioskodawca) o zadośćuczynienie za internowanie.

Na podstawie art. 89 § 1 i 2 w zw. z art. 115 § 1 i § 1a ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (t.j. Dz. U. 2021, poz. 1904, dalej: u.SN) Prokurator Generalny zaskarżył to orzeczenie w całości na korzyść Wnioskodawcy. Podniósł, że skargę nadzwyczajną wnosi z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, albowiem w wyniku wydania zaskarżonego orzeczenia doszło do naruszenia zasad godności, prawa do ochrony praw majątkowych oraz równej dla wszystkich ochrony tych praw wynikających z art. 2, 30, 32 ust. 1, 41 ust. 5, 64 ust. 2 i 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. 1997, Nr 78, poz. 486 ze zm., dalej: Konstytucja RP), wskutek czego Wnioskodawca, bezprawnie pozbawiony wolności podczas internowania, nie otrzymał adekwatnego i zgodnego z wymaganiami sprawiedliwości społecznej zadośćuczynienia za szkodę, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne zprawem działanie organów władzy publicznej, podczas gdy z treści zebranego materiału dowodowego wynika, że rozmiar krzywd i szkód doznanych przez Wnioskodawcę, w szczególności powstałych z powodu internowania, obligował Sąd do zasądzenia na jego rzecz zadośćuczynienia w pełnej wysokości.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się