Interpretacja indywidualna z dnia 19 września 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-2.4015.101.2022.1.PB

W zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przeniesienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w zamian za dożywotnie zapewnienie opieki i utrzymanie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 24 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przeniesienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w zamian za dożywotnie zapewnienie opieki i utrzymanie. Uzupełnił go Pan 8 sierpnia 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

I. C. przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. I.C. jest drugą żoną Pana dziadka. Jest Pan zstępnym jej pasierba. I. C. zamierza w najbliższym czasie przenieść to prawo na Pana osobę w zamian za Pana zobowiązanie się do opieki nad nią do końca życia. Przeniesienie prawa nastąpi na podstawie umowy nienazwanej (quasi dożywocie). Zgodnie z art. 908 Kodeksu cywilnego (dalej: kc) przedmiotem dożywocia może być jedynie przeniesienie własności nieruchomości. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu nie jest nieruchomością, lecz ograniczonym prawem rzeczowym (art. 244 par. 1 kc). Z tego względu nie będzie to umowa dożywocia. Będzie ona podobna do umowy dożywocia, gdyż jej treścią będzie przeniesienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w zamian za zapewnienie zbywcy dożywotniej opieki i dożywotniego utrzymania. Umowa ta nie jest przewidziana żadnymi przepisami Kodeksu cywilnego ani innych ustaw, z tego względu nie można wyraźnie wskazać jej ustawowej nazwy. Jej zawarcie jest dopuszczalne na podstawie art. 353 kc, co zostało potwierdzone m.in. wyrokiem SN z 15 października 2014 r. sygn. V CSK 653/13.