Interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2021 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.410.2020.2.MR

Wystawianie na rzecz kontrahenta faktur, obowiązek wykazywania świadczonych usług w poz. 11 deklaracji VAT-7 oraz brak obowiązku wykazywania świadczonych usług w poz. 12 deklaracji VAT-7 oraz w informacji podsumowującej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2020 r. (data wpływu 7 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.) oraz z dnia 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 23 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawidłowości wystawiania na rzecz kontrahenta niemieckiego faktur niezawierających kwot podatku z adnotacją „odwrotne obciążenie” oraz obowiązku wykazywania świadczonych usług w poz. 11 deklaracji VAT-7 – jest prawidłowe;
• braku obowiązku wykazywania świadczonych usług w poz. 12 deklaracji VAT-7 i w informacji podsumowującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania na rzecz kontrahenta niemieckiego faktur niezawierających kwot podatku z adnotacją „odwrotne obciążenie” oraz obowiązku wykazywania świadczonych usług w poz. 11 i 12 w deklaracji VAT-7 i w informacji podsumowującej. Wniosek uzupełniono w dniu 15 grudnia 2020 r. oraz w dniu 23 grudnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi firmę spedycyjno-transportową. Świadczy usługi drogowego transportu towarów na rzecz firmy „X”, mającej siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech. Firma ta jest podatnikiem posługującym się „unijnym” numerem NIP: DE (…). Usług wykonywanych na rzecz tej firmy Wnioskodawczyni nie obciąża podatkiem od towarów i usług, oznacza stawką „np” i zamieszcza na fakturach oznaczenie „reverse charge”. Transakcje te wykazuje w pozycjach 11 i 12 deklaracji VAT-7 oraz w odpowiednich rubrykach informacji VAT-UE. W trakcie roku 2019 firma „X” uzyskała status czynnego podatnika VAT w Polsce, otrzymała polski numer NIP, którym posługuje się podczas kontaktów gospodarczych z kontrahentami. Siedziba działalności gospodarczej firmy „X” nadal pozostaje w Niemczech. Firma „X” nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, innego niż jej siedziba działalności gospodarczej w Niemczech. Wystawiając obecnie faktury dla tej firmy, dokumentujące wykonanie usług transportowych, Wnioskodawczyni nadal nie obciąża ich podatkiem od towarów i usług, stosuje określenie stawki „np” oraz zamieszcza oznaczenie „reverse charge”. Różnica występuje w ujmowaniu tych dostaw na deklaracji VAT-7: ich wartość wykazuje jedynie w poz. 11 (nie ujmuje jej w poz. 12); nie ujmuje także tych transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE.