Wyrok SN z dnia 26 maja 2021 r., sygn. II USKP 35/21
Funkcjonariusz Służby Celno-Skarbowej, którego niezdolność do pracy powstała w trakcie pełnienia służby i trwała nieprzerwanie do wygaśnięcia stosunku służbowego a następnie po zakończeniu służby oraz który z tego tytułu pobierał zasiłek chorobowy, zaś z wnioskiem o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego wystąpił po dniu 1 stycznia 2018 r., może uzyskać prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1133 ze zm.).
OSNP nr 4/2022
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Bohdan Bieniek
SSN Krzysztof Staryk
w sprawie z wniosku K. C. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B. o świadczenie rehabilitacyjne, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 maja 2021 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 6 grudnia 2018 r., sygn. akt VI Ua (…),
1. oddala skargę kasacyjną;
2. zasądza od organu rentowego na rzecz odwołującego się kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w B. wyrokiem z dnia 19 września 2018 r. zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. z dnia 25 stycznia 2018 r. w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu K. C. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 12 miesięcy, poczynając od dnia następnego po zakończeniu pobierania zasiłku chorobowego, to jest od dnia 7 lutego 2018 r.
Sąd Rejonowy ustalił, że K.C. w okresie od 28 grudnia 2006 r. od 31 sierpnia 2017 r. pełnił służbę początkowo jako funkcjonariusz celny w Izbie Celnej w T., a od dnia 1 marca 2017 r. jako funkcjonariusz celno-skarbowy w Izbie Administracji Skarbowej w B. Od dnia 1 marca 2017 r. odwołujący się podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu, natomiast nie podlegał obowiązkowemu ani dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. W sierpniu 2017 r. ubezpieczony zachorował, a od dnia 9 sierpnia 2017 r. był niezdolny do pracy, bez jakiejkolwiek przerwy, co najmniej do dnia 6 lutego 2018 r., zaś 182 - dniowy okres zasiłkowy upłynął z dniem 6 lutego 2018 r. Za sierpień 2017 r. odwołujący się otrzymał uposażenie od Izby Administracji Skarbowej w B. Stosunek służby K.C. wygasł z dniem 31 sierpnia 2017 r. na podstawie art. 17 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej. W dniu 7 września 2017 r. ubezpieczony złożył wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. o wypłatę zasiłku chorobowego za okres od 7 września do 28 wrześni 2017 r. Kolejnymi decyzjami Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmawiał ubezpieczonemu prawa do zasiłku za wskazany i następne okresy, aż do dnia 5 lutego 2018 r. Prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego w B. wydanymi w sprawach o sygn. akt VII U 944/(…), VII U 1007/(…), VII U 188/(…) i VII U 451/(…), zmieniono powyższe decyzje organu rentowego i przyznano ubezpieczonemu prawo do zasiłku chorobowego za okres od 7 do 28 września 2017 r., od 29 września 2017 r. do 5 lutego 2018 i za dzień 6 lutego 2018 r. Stan zdrowia odwołującego się po wyczerpaniu zasiłku chorobowego czyni go nadal niezdolnym do pracy, a dalsza rehabilitacja lecznicza rokuje odzyskaniem zdolności do pracy w ciągu 12 miesięcy od dnia następnego po dniu zakończenia pobierania zasiłku chorobowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
