Wyrok SN z dnia 23 czerwca 2022 r., sygn. I USKP 115/21

Umowa nie może zadekretować zmiany pracodawcy na podstawie art. 23¹ k.p., gdy nie występują przesłanki zmiany pracodawcy w warstwie faktycznej i materialnoprawnej.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania W. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Chorzowie z udziałem zainteresowanych: S. K., T. S. i S. Z. o ustalenie płatnika składek oraz podstawę wymiaru składek, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 czerwca 2022 r., skargi kasacyjnej odwołującej się Spółki od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 3 października 2019 r., sygn. akt III AUa 1806/17,

I. oddala skargę kasacyjną,

II. r. pr. I. P. przyznaje od Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gliwicach 360 zł (trzysta sześćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym, przy czym kwotę tę należy podwyższyć o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z 3 października 2019 r. oddalił apelację skarżącej spółki W. sp. z o.o. w R. od wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach z 5 lipca 2017 r., który oddalił jej odwołania od decyzji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Chorzowie z 28 maja 2015 r., przy czym zmienił orzeczenie o kosztach i odrzucił wniosek Syndyka Masy Upadłości K. Sp. z o.o. w O. o zwrot kosztów procesu, wskazując, że decyzje nie dotyczyły tej spółki i syndyk nie był stroną w sprawie.

Pozwany decyzjami z 28 maja 2015 r., na podstawie przepisów ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 58 § 1 k.c., stwierdził, że S. Z., S. K. oraz T. S. jako pracownicy skarżącej spółki podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 stycznia do 31 października 2013 r. oraz ustalił podstawę wymiaru składek. W uzasadnieniu podał, iż między skarżącą spółką a firmą K. Sp. z o.o. w O. doszło do swoistego outsourcingu kadrowo-płacowego, lecz nie do przejęcia zakładu pracy, gdyż od 1 stycznia 2013 r. nie nastąpiła zmiana warunków pracy. Rzeczywistym pracodawcą była skarżąca spółka.

Skarżąca zarzuciła, że pracodawcą w spornym okresie była spółka K. na podstawie art. 23 k.p.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się