Działalność X obejmująca projektowanie i wytwarzanie nowych urządzeń, zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT, stanowi działalność badawczo-rozwojową, co daje prawo do odliczenia kosztów tytułem ulgi na działalność B+R.

Działalność Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym, stanowi działalność badawczo-rozwojową zgodną z art. 4a pkt 26-28 Ustawy CIT, uprawniającą do zastosowania ulgi na działalność B+R za lata 2019-2025 oraz lata kolejne. Koszty związane z projektami B+R, przedmiot wniosku, uznane są za koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu w ramach tej ulgi, zgodnie z art. 18d Ustawy CIT.

Środki finansowe otrzymane w ramach Polsko-Szwajcarskiego Programu Współpracy jako udział w projekcie korzystają ze zwolnienia z CIT na mocy art. 17 ust. 1 pkt 53 ustawy o CIT. Koszty amortyzacji środków dofinansowanych nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Odpisy amortyzacyjne od ulepszonych środków trwałych, sfinansowane dodatkowo ze środków własnych, wymagają ponownego ustalenia proporcji KUP/NKUP, z uwzględnieniem finansowania dotacyjnego. Każdy przypadek zmiany wartości środka trwałego musi respektować zasadę rozdziału kosztów według źródeł finansowania, niezależnie od późniejszego finansowania ulepszeń.

Rozwój i wdrażanie rozwiązań informatycznych oraz sztucznej inteligencji w jednoosobowej działalności od lutego 2026 r. kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa, której wydatki na sprzęt uznaje się za koszty B+R. Dochody z IP spełniające warunki ewidencyjne mogą być opodatkowane 5% stawką IP BOX.

Działalność badawczo-rozwojowa obejmuje twórczą, systematyczną działalność prowadzącą do zwiększenia zasobów wiedzy oraz tworzenia nowych zastosowań. Koszty projektów B+R mogą być uznane za koszty kwalifikowane, o ile wykazują bezpośredni związek z działalnością innowacyjną. Przekazywanie informacji handlowych nie spełnia kryteriów działalności B+R.

Wydatki poniesione na określoną działalność nie mogą w pełni zostać uznane za koszty kwalifikowane w ulgach B+R, jeżeli są również przeznaczane na inne cele niż działalność badawczo-rozwojowa i brak wyraźnego wyodrębnienia w jej ewidencji. Specyficzne składniki kosztowe, takie jak składki pracownicze, odpisy amortyzacyjne, muszą być powiązane bezpośrednio z działalnością B+R.

Działalność polegająca na projektowaniu i konstruowaniu maszyn przez Wnioskodawcę stanowi działalność badawczo-rozwojową, zgodnie z art. 4a pkt 26 UPDOP, umożliwiającą skorzystanie z ulgi na działalność B+R. Koszty wynagrodzeń, odpisów amortyzacyjnych oraz nabycia materiałów są kosztami kwalifikowanymi w rozumieniu art. 18d UPDOP.

Odpisy amortyzacyjne od części budynku sklasyfikowanego jako mieszkalny, nawet jeśli wykorzystywanej w działalności gospodarczej, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16c pkt 2a ustawy o CIT.

Jednorazowa amortyzacja środków trwałych, nabytych w ramach pomocy de minimis, możliwa jest w stosunku do środków finansowanych pożyczką stanowiącą również pomoc de minimis, o ile nie dochodzi do podwójnego rozliczenia tej samej formy pomocy.

Bazę Klientów B i C, nabyte w celu poszerzenia działalności dystrybucyjnej, należy traktować jako wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT, zaś transakcję przeniesienia praw do tych baz jako zysk z przeniesienia własności, nie podlegający opodatkowaniu u źródła w Polsce.

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą ma prawo wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz dokonywać ich amortyzacji samochód nabyty przez małżonka w trakcie trwania wspólności majątkowej. Wprowadzenie do ewidencji może nastąpić przed wpisaniem współwłaściciela do CEPiK, jeżeli pojazd jest wykorzystywany w działalności gospodarczej.

Składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz pełne odpisy amortyzacyjne z tytułu działalności badawczo-rozwojowej nie mogą w pełni stanowić kosztów kwalifikowanych w PIT. Koszty kwalifikowane ograniczają się do wyżej wymienionych pozycji pod warunkiem ich powiązania z działalnością B+R.

Czynsz dzierżawny, jako koszt wytworzenia środka trwałego do przekazania go do użytkowania, zwiększa jego wartość początkową w świetle art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, natomiast podatki od nieruchomości i rolny związane z inwestycją mogą być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Częściowe sfinansowanie środka trwałego z dofinansowania wyklucza możliwość pełnego dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o PIT, wymagając proporcjonalnej korekty kosztów podatkowych.

Roboty przemysłowe Wnioskodawcy spełniają wszystkie kryteria wskazane w art. 38eb ust. 3 ustawy o CIT, uprawniając do skorzystania z ulgi na robotyzację. Interpretacja potwierdza zgodność z przepisami umożliwiającą obniżenie zobowiązań podatkowych.

Nabytych przez spółkę 3-osiowych robotów nie można uznać za roboty przemysłowe, o których mowa w art. 38eb ust. 3 ustawy o CIT, ponieważ nie są wykorzystywane dla zastosowań przemysłowych, co uniemożliwia skorzystanie z ulgi na robotyzację.

Podatnik ma prawo zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 33% dla używanego i wpisanego do rejestru zabytków budynku niemieszkalnego sklasyfikowanego pod symbolem 109 KŚT, po raz pierwszy wprowadzonego do jego ewidencji środków trwałych, gdyż spełnia warunki określone w art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Działalność spółki w ramach projektu, co do zasady, stanowi działalność badawczo-rozwojową, uprawniającą do ulgi podatkowej na podstawie art. 18d ustawy o CIT, a ponoszone koszty wynagrodzeń, materiałów oraz odpisy amortyzacyjne od licencji są uznane za koszty kwalifikowane, jeśli spełniają wymogi ustawowe.

Kurniki Wnioskodawcy mogą być amortyzowane z zastosowaniem współczynnika 1,2, zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 1 lit. a u.p.d.o.f., jako budynki używane w warunkach pogorszonych, przyspieszających ich zużycie.