Działalność polegająca na kupnie i sprzedaży walut wirtualnych USDT w modelu peer-to-peer korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, jako transakcje dotyczące walut używanych jako środek płatniczy, zgodnie z wykładnią wyroku TSUE C-264/14 (Hedqvist).

Wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczą w zakresie wymiany walut wirtualnych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem istnienia związku przyczynowego z osiąganymi przychodami oraz właściwego udokumentowania, o ile nie są wyłączone z tych kosztów przez ustawę.

Koszty nabycia kryptowalut poniesione za granicą mogą być uznawane za koszty uzyskania przychodu po zmianie rezydencji na Polskę, pod warunkiem prawidłowego wykazania ich w pierwotnym zeznaniu PIT-38, a nadwyżka kosztów może być przenoszona na kolejne lata. Korekta zeznania jest zasada tylko, gdy istnieją błędy w pierwotnym zeznaniu.

Wydatki na szkolenie pracowników mogą być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów pod warunkiem wykazania związku tych wydatków z osiągnięciem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów podatnika.

Opodatkowanie dochodów z odpłatnego zbycia walut wirtualnych podlega stawce 19% CIT; obowiązuje również zaliczka miesięczna na podatek. Przychody z kryptowalut klasyfikuje się jako zyski kapitałowe. Rozliczenie winno nastąpić w zeznaniu rocznym z załącznikiem CIT/WW.

Dochody z wymiany kryptowalut, traktowanych jako inwestycja, podlegają opodatkowaniu tylko w przypadku uzyskania nadwyżki przychodów nad kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f Ustawy CIT.

Nabycie kryptowalut po cenie niższej od rynkowej skutkuje powstaniem przychodu podatkowego z tytułu częściowo odpłatnych świadczeń, zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód z tytułu otrzymania walut wirtualnych w ramach airdropów oraz grantów RPGF powstaje w momencie ich otrzymania, a nie zbycia, o ile są one uznane za świadczenia w naturze, co skutkuje obowiązkiem podatkowym w chwili ich uzyskania i ustaleniem wartości według kursu waluty z dnia poprzedzającego.

Świadczenia pieniężne otrzymane w ramach postępowania naprawczego prowadzonego przez syndyka na podstawie japońskich przepisów prawa, kwalifikowane jako odszkodowanie, stanowią przychód podatkowy w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, lecz korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, o ile spełniają warunki określone w tym przepisie.

Kryptowaluty zakupione z prywatnych środków i niezwiązane z działalnością gospodarczą wnioskodawcy nie podlegają opodatkowaniu exit tax w przypadku zmiany rezydencji podatkowej, gdyż nie są składnikami majątku osobiście uznanymi za opodatkowywane na tej podstawie.

Transakcja udostępnienia kryptowalut do czasowego użytku nie prowadzi do powstania przychodu podatkowego u udostępniającego. Przysporzenie wynikające z nadpłaty stanowi przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT według wartości rynkowej, co nie daje podstawy do jednoczesnego rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w tej samej wysokości.

Koszty związane z nabyciem walut wirtualnych, przekazanych następnie w ramach oszustwa, winny być zadeklarowane w PIT-38 jako koszty uzyskania przychodu, mimo że nie osiągnięto przychodu z ich zbycia.

Przekazanie aktywów przez posiadacza zależnego na rzecz faktycznego właściciela, które nie prowadzi do przysporzenia majątkowego obdarowanego kosztem majątku darczyńcy, nie stanowi darowizny w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie podlegając tym samym opodatkowaniu podatkiem od darowizn.

Otrzymanie zapłaty w kryptowalutach, które następnie wymieniane są na walutę fiducjarną przez bramkę płatności, stanowi przychód z odpłatnego zbycia walut wirtualnych, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy o CIT. Koszty uzyskania tego przychodu obejmują wartość transakcji brutto wskazaną na fakturze, odzwierciedlającą wartość nabytego towaru.

Świadczenie usług oprogramowania na rzecz użytkowników w zamian za waluty wirtualne jest transakcją barterową skutkującą uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej oraz możliwością zaliczenia kosztów nabycia walut wirtualnych jako kosztów uzyskania przychodów. Przy obrocie walutami wirtualnymi występuje odrębna regulacja dotycząca ich opodatkowania i dokumentacji.

Usługi pośrednictwa przy wymianie walut wirtualnych, które nie zawierają elementu kojarzenia stron w celu zawarcia umowy, lecz ograniczają się do dostarczenia infrastruktury technicznej, nie spełniają kryterium pośrednictwa i nie korzystają z zwolnienia z VAT wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zwrot ceny w kryptowalutach po odstąpieniu od umowy nie powoduje powstania przychodu podatkowego; zaś zapłata kryptowalutami za towary powoduje powstanie przychodu z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej, podlegającego opodatkowaniu.

Dochody z transakcji kryptowalutowych osiągane przez osobę fizyczną prywatnie inwestującą poprzez platformy P2P stanowią przychód z kapitałów pieniężnych, gdy działalność nie spełnia cech zorganizowania i ciągłości, oraz nie stanowią one działalności gospodarczej.

Usługi nabycia, sprzedaży i wymiany kryptowalut oraz stablecoin mogą korzystać ze zwolnienia z VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, o ile miejscem świadczenia jest terytorium Polski. Odliczenie podatku naliczonego przysługuje w przypadku spełnienia warunków z art. 86 ust. 9, jeżeli miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa trzeciego.

Odszkodowanie otrzymane przez wnioskodawcę z Japonii za utracone kryptowaluty, na podstawie zatwierdzonego przez sąd Planu Y, jest zwolnione z opodatkowania PIT zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy PIT, ponieważ spełnia warunki zwolnienia i nie musi być wykazywane w zeznaniu podatkowym.

Przychód z tytułu otrzymania bonusu w postaci kryptowaluty należy uznać za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, opodatkowany stawką 3% ryczałtu ewidencjonowanego, natomiast przychód z odpłatnego zbycia kryptowaluty kwalifikuje się do przychodów z kapitałów pieniężnych, pomniejszany o koszty uzyskania związane z nabyciem kryptowalut.

Operator bramki płatności kryptowalutowych, działający wyłącznie jako pośrednik w transakcjach, nie generuje przychodu z odpłatnego zbycia walut wirtualnych; uzyskuje on jedynie przychód z tytułu opłat i prowizji za świadczone usługi pośrednictwa, a nie z samego obrotu walutami wirtualnymi.

Koszty poniesione na nabycie waluty wirtualnej przed 2019 r. powinny zostać wykazane w zeznaniu PIT-38 za 2019 r., a obowiązek składania PIT-38 istnieje nawet bez transakcji kryptowalutowych w danym roku, aby umożliwić przenoszenie kosztów na przyszłość.

Otrzymanie waluty wirtualnej (tokenów) na podstawie umowy partnerstwa strategicznego powoduje powstanie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w momencie otrzymania, niezależnie od późniejszych fluktuacji wartości tej waluty. Przychód ten uznawany jest za definitywny przyrost majątku podatnika.