Zasiłki na zagospodarowanie i dodatki na zakwaterowanie otrzymane przez pracowników oddelegowanych do Polski mogą być wolne od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 14 i 19 ustawy o PIT, przy spełnieniu określonych warunków dotyczących miejsca zamieszkania i wysokości świadczeń.

Jednorazowy zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie oraz dodatek na pokrycie kosztów zakwaterowania do 500 zł mogą korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 i pkt 19 Ustawy o PIT, przy spełnieniu określonych warunków, takich jak lokalizacja miejsca zamieszkania względem miejsca pracy.

Wynagrodzenie otrzymane przez pracownika w związku z przeniesieniem służbowym, obejmujące jednorazowy zasiłek na zagospodarowanie i comiesięczny dodatek na zakwaterowanie, może korzystać z przewidzianych ustawą zwolnień od opodatkowania, jeśli spełnione są określone przesłanki, w tym lokalizacja miejsca zamieszkania oraz brak korzystania z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu.

Otrzymane przez Wnioskodawcę świadczenia z tytułu przeniesienia służbowego oraz zakwaterowania mogą korzystać ze zwolnień podatkowych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 i 19 ustawy o PIT.

Przyznany zasiłek na zagospodarowanie i osiedlenie związany z przeniesieniem służbowym korzysta ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości 200% wynagrodzenia za miesiąc przeniesienia, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 14 Ustawy o PIT, także w przypadku pracowników czasowo przeniesionych na terytorium Polski przez zagranicznego pracodawcę.

Jednorazowy zasiłek na zagospodarowanie oraz dodatek na zakwaterowanie, przyznane hiszpańskiemu pracownikowi oddelegowanemu do Polski, mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, odpowiednio do wysokości 200% miesięcznego wynagrodzenia oraz do 500 zł miesięcznie, na podstawie przepisów ustawy o PIT.

Emerytura osoby, która mimo czasowego pobytu w Hiszpanii, zachowuje swoje centrum interesów życiowych w Polsce, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT oraz regulacjami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na najem w Polsce nie stanowią kosztów uzyskania przychodu podlegających opodatkowaniu ryczałtem, natomiast przychody z tego najmu są opodatkowane w Polsce, z możliwością odliczenia podatku w Hiszpanii.

Rezydent podatkowy Polski musi opodatkować w Polsce dochód ze sprzedaży nieruchomości w Hiszpanii, przed upływem pięciu lat od nabycia, stosując metodę proporcjonalnego odliczenia podatku zapłaconego za granicą, zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wydatki na cele mieszkaniowe, takie jak zakup mieszkania i remont własnego lokalu w UE, spełniają warunki ulgi z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT, jeśli faktycznie przeznaczone są na zaspokojenie własnych celów mieszkaniowych wnioskodawcy.

Rezydent Polski uzyskujący dochody z prywatnego najmu nieruchomości w Hiszpanii obowiązany jest wykazać te dochody w rozliczeniu PIT-28, stosując metodę zaliczenia proporcjonalnego przewidzianą w zmodyfikowanej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Renta sieroca wypłacana z Hiszpanii nie jest świadczeniem rodzinnym, lecz rentą społeczną i dlatego nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego w Polsce, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT oraz postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wynagrodzenie z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów nie stanowi dywidendy w rozumieniu polsko-hiszpańskiej UPO, lecz kwalifikuje się jako zyski z przeniesienia tytułu własności, które podlegają opodatkowaniu w państwie rezydencji podatnika, tj. w Hiszpanii, zgodnie z art. 13 ust. 3 UPO.

Hiszpański rezydent podatkowy nie podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu przychodu z ugody kredytowej, a bank nie jest zobowiązany do wystawienia dokumentu IFT-1/IFT-1R, gdyż przychód ten podlega opodatkowaniu wyłącznie w Hiszpanii zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dochód ze zbycia nieruchomości nabytych na podstawie umowy dożywocia przed upływem pięciu lat, proporcjonalnie do wydatkowanych na własne cele mieszkaniowe środków, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT.

Emerytura z tytułu pracy na rzecz państwowej jednostki terytorialnej w Polsce, wypłacana osobie zamieszkałej w Hiszpanii, podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, jeśli osoba ta nie jest obywatelem Hiszpanii ani nie posiada tam rezydencji podatkowej (art. 19 ust. 2 lit. a umowy PL-ES).

Zakup nieruchomości w celach rekreacyjno-mieszkaniowych w Hiszpanii nie spełnia wymogów zwolnienia podatkowego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, gdyż ulga dotyczy wyłącznie wydatków na własne cele mieszkaniowe, nieobejmujące celów rekreacyjnych.

Przychody z tytułu dobrowolnego umorzenia udziałów, wypłacane przez spółkę podmiotowi z siedzibą w Hiszpanii, nie stanowią dochodów podlegających zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w Polsce, zgodnie z art. 26 ust. 1m uCIT, przy braku siedziby w rajach podatkowych.

„Wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, przeznaczonego na zakup mieszkania w innym państwie członkowskim UE na cele rekreacyjne, nie uprawnia do skorzystania z ulgi mieszkaniowej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Renta sieroca (pension de orfandad) uzyskiwana z Hiszpanii przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT i winna być opodatkowana w Polsce zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Świadczenie w formie ekwiwalentu pieniężnego otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Hiszpanii, z tytułu przedłużonej relokacji, podlega opodatkowaniu wyłącznie w Hiszpanii zgodnie z postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Hiszpanią.

Zagraniczny zakład spółki powstaje w momencie rozpoczęcia działań mających charakter trwały, takich jak instalacja maszyn i przygotowanie miejsca do działalności produkcyjnej, o ile są one istotne dla głównej działalności spółki i nie mają charakteru przygotowawczego.

Działalność spółki A. SA na terytorium Polski, obejmująca m.in. wynajem biura, zatrudnienie pracowników i prowadzenie montażu przekraczającego 12 miesięcy, skutkuje istnieniem zagranicznego zakładu w Polsce w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT oraz umowy polsko-hiszpańskiej.