Interpretacje
Opłaty związane z usługami faktoringowymi, ponoszone przez faktoranta, stanowią koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, potrącane w dacie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Kwoty uzyskane z umowy faktoringu pełnego stanowią przychód, który wlicza się do limitu określonego w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, co może wpływać na możliwość stosowania estońskiego CIT. Przychody z faktoringu powinny być uznane za część przychodów z wierzytelności.
Przychody i koszty wynikające z umów faktoringu, związanych z wierzytelnościami z działalności zwolnionej z opodatkowania, przypisuje się do działalności opodatkowanej, ponieważ umowy te nie są integralną częścią działalności objętej wsparciem, co wyklucza ich zwolnienie na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a UPDOP.
Usługi faktoringowe świadczone przez faktora na rzecz podatnika z siedzibą w Polsce podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce jako import usług, zgodnie z miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika, oraz nie są objęte zwolnieniem z tego podatku zgodnie z ustawą o VAT.
W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, cena zbycia wierzytelności stanowi przychód, zaś koszty faktoringu mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z ustawą o CIT. Wynagrodzenie na rzecz faktora z tytułu faktoringu nie podlega obowiązkowi pobierania podatku u źródła.
Jednorazowe złożenie przez spółkę zawiadomienia ZAW-NR, wskazującego rachunek bankowy faktora, skutecznie obejmuje wszystkie kolejne płatności na ten rachunek, nawet dla faktur od różnych dostawców, eliminując obowiązek wielokrotnego zawiadamiania i potencjalne sankcje podatkowe (art. 15d ust. 4 Ustawy o CIT).
Uznanie usług oraz otrzymywanych prowizji w związku z ich świadczeniem za opodatkowane podatkiem VAT, niekorzystające ze zwolnienia od podatku VAT.
Ustalenie, czy koszty wynagrodzenia Faktora ponoszone przez Spółkę na podstawie umowy faktoringu pełnego stanowią koszty finansowania dłużnego, o których mowa w art. 15c ust. 12 ustawy o CIT i należy brać je pod uwagę przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 3 Ustawy o CIT, która zgodnie z ust. 2 w zw. z ust 1 tego przepisu zwiększa dochód (zmniejsza stratę)
Przychód uzyskany ze zbycia wierzytelności (faktoring) powinien być rozpoznany jako przychód opodatkowany na zasadach ogólnych, koszty opłat umowy faktoringu stanowią koszty uzyskania przychodów.
Czy koszt Wynagrodzenia Faktora ponoszony przez Spółkę stanowi koszt finansowania dłużnego i podlega ograniczeniom wskazanym w art. 15c ustawy o CIT.
Uznanie wynagrodzenia płaconego Faktorowi za koszt uzyskania przychodu potrącalny w dacie poniesienia.
Wynagrodzenia wypłacane na rzecz Faktora (odpowiednio naliczane prowizje, odsetki, inne opłaty dodatkowe) - nie stanowią odsetek w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT ani innych świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 ww. ustawy. Płatności te nie są związane także z innymi tytułami w przepisie tym wymienionymi.
Ustalenie, czy przychody i koszty powstałe w ramach umów faktoringu, dotyczące wierzytelności powstałych w związku z działalnością Spółki, podlegającą zwolnieniu z podatku dochodowego, należy przypisać do źródła, z którego powstała wierzytelność będąca przedmiotem umów faktoringu.
Ustalenie, czy przychody i koszty powstałe w ramach umów faktoringu, dotyczące wierzytelności powstałych w związku z działalnością Spółki, podlegającą zwolnieniu z podatku dochodowego, należy przypisać do źródła, z którego powstała wierzytelność będąca przedmiotem umów faktoringu.
Prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach wystawionych przez Faktora, dokumentujących świadczenie usługi, na podstawie których opłacane jest przez Spółkę Wynagrodzenie Faktora.
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych); - jeśli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe, czy koszty poniesione w związku z przeniesieniem
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych); - jeśli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe, czy koszty poniesione w związku z przeniesieniem
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w wyniku zbycia Należności Handlowych na rzecz Spółki X, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód należny zgodnie z art. 12 ust. 3 jako przychód z innych źródeł przychodów (tj. przychód inny niż z zysków kapitałowych); - jeśli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe, czy koszty poniesione w związku z przeniesieniem
Czy w świetle art. 21 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2a ustawy o CIT wynagrodzenie faktora („opłata faktoringowa”) nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła.
Czynności dokonywane w ramach umowy faktoringowej nie spowodują powstania obowiązku w PCC.
Ustalenie, czy koszty wspólne mogą być dzielone na działalność zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a updop i działalność podlegającą opodatkowaniu z wykorzystaniem klucza rozliczeniowego, wyłączającego koszty faktoringu z podstawy przychodowej.
Zbycie na rzecz faktora wierzytelności w ramach Usługi faktoringu zbycie Wierzytelności na rzecz faktora Wnioskodawca a koszty uzyskania przychodów
Uznanie świadczonych usług za kompleksowe usługi faktoringu oraz brak prawa do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT dla ww. usługi i należnych opłat.