Zgodnie z art. 22 ust. 1d ustawy o p.d.o.f., przy sprzedaży akcji nabytych nieodpłatnie w ramach programu motywacyjnego oraz opodatkowanych za granicą, pracownik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość tego świadczenia, zapobiegając podwójnemu opodatkowaniu.

Koszty finansowania dłużnego, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15c ust. 1 CIT, mogą być rozliczane w kolejnych pięciu latach według zasady FIFO. Dla kosztów obejmujących działalność opodatkowaną i zwolnioną stosuje się proporcję alokacji z roku ich powstania, nie bieżący klucz alokacji.

Jeżeli możliwa jest identyfikacja zbywanych udziałów w spółce z o.o., dział na mocy ustawy, wybór kolejności zbycia zależy od podatnika, jednak metoda FIFO nie ma zastosowania do tychże udziałów.

Organ podatkowy uznał, iż koszty finansowania dłużnego wyłączone w poprzednich latach podatkowych mogą być uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów na zasadzie FIFO. Takie rozliczenie jest możliwe w roku, gdy spółka osiąga przychody odsetkowe, zgodnie z obowiązującymi limitami wynikającymi z art. 15c ustawy o CIT.

Koszty finansowania dłużnego wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15c ust. 1 ustawy o CIT mogą, zgodnie z zasadą FIFO, być zaliczone do kosztów w pięciu kolejnych latach podatkowych, przed kosztami bieżącymi, o ile inne przepisy nie stanowią wyraźnie inaczej.

Spółka może wstecznie skorygować wartość początkową hali produkcyjnej o skapitalizowane odsetki pożyczki, co zwiększa podatkowe odpisy amortyzacyjne. Skapitalizowane odsetki naliczane po oddaniu do użytku są kosztami uzyskania przychodów, z uwzględnieniem limitów z art. 15c Ustawy o CIT. Rozliczenia winny być prowadzone także miesięcznie dla celów zaliczkowych.

Spółka nie może stosować metody FIFO do pokrywania straty bilansowej z kapitałem zapasowym bez precyzyjnego określenia w uchwale zysków pochodzących z lat wcześniejszych. Działanie to może wpływać na konieczność korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu hipotetycznych odsetek w oparciu o art. 15cb ustawy o CIT.

Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu ze zbycia akcji wydatki poniesione na ich nabycie od znanego sprzedawcy, jeżeli można jednoznacznie zidentyfikować te akcje i przypisać im faktyczny koszt nabycia, pomijając zasadę FIFO, pod warunkiem, że ustalenie rzeczywistego kosztu jest wykonalne.

Transfery środków pieniężnych dokonywane w ramach Cash poolingu w walucie obcej mogą powodować powstanie podatkowych różnic kursowych, zgodnie z art. 15a ustawy o CIT. Dla rozliczenia tych różnic, wnioskodawca może stosować metodę FIFO oraz kurs historyczny, jeśli operacje nie wymagają faktycznego przeliczania kursowego na PLN.

Sposób odliczenia kosztów usług niematerialnych w związku z uchyleniem art. 15e ustawy o CIT.

Dotyczy ustalenia, czy koszty finansowania dłużnego wyłączone przez Spółkę w danym roku podatkowym z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15c ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15c ust. 18 ww. ustawy, w następnych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych na zasadach

Ustalenia: - czy w Dacie Konwersji Naliczone Odsetki będą mogły zostać zaliczone do kosztów podatkowych Spółki a w konsekwencji rozliczone w rachunku podatkowym PGK z uwzględnieniem ogólnych przepisów o warunkach zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych oraz Limitu, - czy na skutek Konwersji powstaną w Dacie Konwersji podatkowe różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ustawy o CIT, podlegające zaliczeniu

Ustalenie czy odsetki od pożyczki niezaliczone na podstawie art. 15c Ustawy o CIT w danym roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów będą podlegały zaliczeniu do kosztów w następnych, kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych zgodnie z art. 15c ust. 18 Ustawy o CIT i sposób rozliczenia za lata 2020 r. i 2021 r

Zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego metodą FIFO.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów limitowanych kosztów finansowania dłużnego metodą FIFO.

Czy koszty finansowania dłużnego wyłączone w danym roku podatkowym z kosztów uzyskania przychodu w wyniku przekroczenia Limitu określonego na zasadach wskazanych w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 15c ust. 18 ustawy o CIT w następnych, kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, w ten sposób że ww. wyłączone koszty finansowania

1. Czy w latach podatkowych rozpoczynających się po 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów Kosztów Nieodliczonych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku Limitowi (tzw. limit hipotetyczny), zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15e ust. 1 i ust. 12 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.? 2. Czy Limit opisany w

Ustalenie czy koszty finansowania dłużnego wyłączone w danym roku podatkowym z kosztów uzyskania przychodów mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w następnych pięciu latach podatkowych zgodnie z regułą FIFO.

1. Czy na podstawie art. 60 Ustawy zmieniającej w zw. z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, począwszy od 1 stycznia 2022 roku Spółka uprawniona jest do rozpoznawania Nieodliczonych nadwyżek w kosztach uzyskania przychodów, w ramach obowiązującego w danym roku podatkowym tzw. hipotetycznego limitu ustalonego na podstawie danych podatkowych Spółki za ten rok podatkowy, który to limit będzie miał zastosowanie

1. Czy w latach podatkowych rozpoczynających się po dniu 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów Kosztów Nieodliczonych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku Limitowi, bez uwzględniania Kosztów Usług ponoszonych w danym roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2021 r., w którym dokonuje odliczenia Kosztów Nieodliczonych. 2

1) Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Nadwyżkę Kosztów Kwalifikowanych z 2021 r. w kolejnych pięciu latach podatkowych (tj. latach 2022-2026) do wysokości kwoty 3 mln zł powiększonej o 5% EBITDA (dalej: „Wirtualny Limit”) wyliczonej odpowiednio dla danego roku podatkowego rozpoczynającego się po 1 stycznia 2022 r.

Czy w kosztach uzyskania przychodu lat rozpoczynających się po 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca może ująć Nieodliczone wydatki do wysokości ustalonego dla każdego z tych lat, w oparciu o treść art. 15e ust. 1 w powiązaniu z art. 15e ust. 2 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., hipotetycznego limitu, bez jego pomniejszania o bieżące koszty usług ponoszonych w danym roku. Czy

1. Czy na podstawie art. 60 Ustawy zmieniającej w zw. z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT, począwszy od 1 stycznia 2022 r. Spółka uprawniona jest do rozpoznawania Nieodliczonych nadwyżek w kosztach uzyskania przychodów, w ramach obowiązującego w danym roku podatkowym tzw. hipotetycznego limitu ustalonego na podstawie danych podatkowych Spółki za ten rok podatkowy, który to limit będzie miał zastosowanie

1. Czy koszty finansowania dłużnego wyłączone w danym roku podatkowym z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15c ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15c ust. 18 ustawy o CIT w następnych, kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, na zasadach wynikających z reguły