Umorzona przez bank wierzytelność z tytułu kredytu hipotecznego, zaciągniętego na inwestycję mieszkaniową spełniającą przesłanki rozporządzenia Ministra Finansów, podlega zaniechaniu poboru podatku dochodowego, gdy kredyt zaspokaja potrzeby więcej niż jednego gospodarstwa domowego.

Umorzenie części kredytu hipotecznego stanowi przychód podatkowy, jednakże zaniechanie poboru podatku znajduje zastosowanie, jeżeli kredyt był zaciągnięty na jedną inwestycję mieszkaniową i nie korzystano wcześniej z podobnych zwolnień, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r.

Konieczność opodatkowania zwróconych środków oraz umorzonych kredytów zależy od ich definitywnego charakteru. Zwrot nadpłaconego kredytu nie generuje przychodu, a umorzenie kredytu mieszkaniowego zaciągniętego przed 15 stycznia 2015 r. podlega zaniechaniu poboru podatku, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów.

Kwota zwrócona na mocy ugody z bankiem, dotycząca nadpłat kredytu hipotecznego waloryzowanego kursem CHF, nie stanowi przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu, gdyż nie stanowi ona definitywnego przysporzenia majątkowego dla podatnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Umorzenie kredytu mieszkaniowego, nawet jeśli generuje przychód podatkowy, nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku, gdy zastosowanie znajduje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. regulujące zaniechanie poboru podatku od umorzonych wierzytelności kredytów mieszkaniowych.

Zwrot nadpłat z tytułu kredytu hipotecznego, wynikający z ugody naprawiającej błędy umowne, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie prowadzi do przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym.

Przychód z umorzenia kredytu hipotecznego, przypisanego do działalności gospodarczej poprzez wprowadzenie mieszkania do ewidencji środków trwałych, stanowi przychód z tej działalności i podlega opodatkowaniu w Polsce pomimo, że wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii i nieposiadającym zakładu w Polsce.

Kwota otrzymana przez podatników w wyniku ugody z bankiem, będąca wynikiem zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie wywołuje obowiązku zapłaty podatku.

Przychód podatkowy z tytułu umorzenia zobowiązań kredytowych powstaje także po formalnym współkredytobiorcy, z uwagi na solidarny charakter zobowiązań, jednak zwroty środków uzyskane w wyniku ugody nie powodują powstania przychodu, o ile odzwierciedlają jedynie przywrócenie wcześniejszego stanu majątkowego.

Zwrot środków przez bank z tytułu spłaty kredytu nie stanowi opodatkowanego przychodu, o ile nie wiąże się z trwałym przysporzeniem majątkowym. Umorzone wierzytelności kredytowe mogą być kwalifikowane jako przychód podlegający zaniechaniu poboru podatku na cele mieszkaniowe, co wyklucza obowiązek podatkowy.

Umorzenie wierzytelności kredytowej na cele mieszkaniowe podlega zaniechaniu poboru podatku zgodnie z Rozporządzeniem z 2022 roku, gdy spełnione są określone warunki, jednakże części kredytu przeznaczonej na wydatki inne niż mieszkaniowe nie obejmuje to zaniechanie.

Zwrot nadpłaconej kwoty kredytu hipotecznego w ramach ugody z bankiem nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie jest trwałym przysporzeniem majątkowym.

Umorzenie wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego, jako przychód z innych źródeł, podlega zaniechaniu poboru podatku, jeśli spełnia warunki rozporządzenia Ministra Finansów. Zwrot nadpłat kredytowych jest neutralny podatkowo.

Zwrot nadpłaconych kwot kredytu oraz umorzenie zadłużenia wynikające z ugody dotyczącej kredytu hipotecznego na cele mieszkaniowe, w opisanym stanie faktycznym, nie stanowi przychodu podatkowego, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zaniechanie poboru podatku od umorzonej kwoty pożyczki hipotecznej jest dopuszczalne, jeśli pożyczka była zaciągnięta na realizację inwestycji mieszkaniowej, nawet gdy umowa jej celu nie wskazywała, pod warunkiem spełnienia wymogów przewidzianych w przepisach szczególnych.

Kwota wypłacona przez bank jako zwrot nadwyżki wpłaconej przez kredytobiorcę ponad otrzymany kapitał kredytu w ramach ugody nie stanowi przychodu podatkowego, albowiem nie stanowi definitywnego przysporzenia majątkowego, lecz zwrot wniesionych środków, co implikuje podatkową neutralność transakcji.

Umorzenie części kredytu hipotecznego spełniające ustawowe kryteria podlega zaniechaniu poboru podatku dochodowego, a zwrot nadpłaconych środków nie stanowi przychodu podatkowego.

Umorzenie wierzytelności kredytu hipotecznego zaciągniętego na cele mieszkaniowe rodzi przychód podatkowy. Jednak zaniechanie poboru podatku przysługuje, gdy kredyt był udzielony przed 15 stycznia 2015 r. na warunkach zgodnych z przepisami. Zwrot nadpłat kredytowych w ramach ugody jest neutralny podatkowo.

Umorzenie kredytu hipotecznego obejmującego więcej niż jedną inwestycję mieszkaniową nie uprawnia do skorzystania z zaniechania poboru podatku dochodowego na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów, skutkując powstaniem opodatkowanego przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Kwota otrzymana w wyniku ugody mającej na celu potrącenie wzajemnych wierzytelności, wynikająca z częściowego zwrotu rat kapitałowo-odsetkowych, nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako że ma charakter restytucyjny i nie generuje nowego przysporzenia majątkowego.

Zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu umorzenia kwoty kredytu mieszkaniowego, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów, dotyczy jedynie kredytów zaciągniętych na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej. Refinansowanie więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego uniemożliwia skorzystanie z tego zaniechania.

Umorzenie wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego na cele mieszkaniowe spełnia przesłanki rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. i korzysta z zaniechania poboru podatku dochodowego. Zwrot kosztów procesu nie stanowi przysporzenia majątkowego, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wypłata kwoty z tytułu ugody sądowej związanej z przewalutowanym kredytem, będąca zwrotem części spłat kredytowych, nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie rodzi obowiązku podatkowego.

Nabycie wierzytelności przez bank, za które otrzymuje on prowizję transakcyjną, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 VAT, podlegające opodatkowaniu, przy czym usługi te korzystają ze zwolnienia z VAT jako usługi w zakresie długów zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.