Ustawa o rachunkowości wskazuje, że część aktywów i pasywów może (a według rozporządzenia o instrumentach finansowych - powinna) być wyceniona nie rzadziej niż na dzień bilansowy według skorygowanej ceny nabycia. W tym artykule prezentujemy, jakich aktywów i pasywów dotyczy taka wycena, w jaki sposób ustalić skorygowaną cenę nabycia i jakich zapisów w księgach rachunkowych należy dokonać w związku

Każda jednostka podlegająca przepisom ustawy o rachunkowości powinna w momencie otwarcia ksiąg rachunkowych posiadać opracowane i zatwierdzone przez kierownika jednostki własne zasady (politykę) rachunkowości.

Wycena należności na dzień bilansowy powinna nastąpić w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności. Określenie kwoty wymaganej zapłaty nie sprawia problemów - wynika z dokumentów potwierdzających przeprowadzenie transakcji z klientem. Stosowanie zasady ostrożności polega na ustaleniu, w jakim stopniu składniki aktywów - w tym należności - utraciły swoją ekonomiczną wartość. Utrata ekonomicznej

Transakcje zagraniczne nierzadko sprawiają wiele kłopotów związanych z prawidłowym ich rozliczeniem. Wynika to m.in. z faktu, że na podatkowe rozliczenie zagranicznej sprzedaży lub zakupu towaru składa się z reguły kilka etapów. Pomyłka w jednym z nich może powodować błędy w dalszym rozliczeniu. Przykładowo błędne ustalenie daty powstania obowiązku podatkowego w VAT może spowodować w konsekwencji nieprawidłowe